Tropenco-schap

Hey hallo!!

Nou, ik heb m'n 1e 2 daagjes van dit co-schap erop zitten. Echt zooooo gaaf!!! Dit voelt als een rondreis door het land en allerlei kleine ziekenhuizen met spectaculaire ziektebeelden met een persoonlijke gids en alles gratis!! :)

Ik vertrek 's ochtends over t algemeen vrij vroeg (rond 7 uur, ene keer zelfs kwart over 6 en dan weer half 8) en dan loop ik meestal naar t centrum, vanwaar ik een minibusje naar Limbe pak, waar de Nederlandse chirurg woont.

Die minibusjes zijn echt lache! Ze rijden pas als ze vol zitten, dus doen ze er ALLES aan om meer mensen te lokken. Er zit speciaal iemand om mensen te roepen en die regelt ook t geld. De hele tijd gillen ze zo goed als onverstaanbare dingen en als je instapt moet je zorgen dat je n beetje achterin komt te zitten, want anders moet je bij elke halte uitstappen om andere mensen eruit te laten. Vanmorgen zag ik opeens 2 levende kippen aan hun poten t busje ingeslingerd worden en die beesten bleven dus heel rustig onder t bankje tegenover mij zitten. Iedereen vond t de normaalste zaak van de wereld, dus ik deed hard m'n best om niet te laten merken dat ik er eigenlijk heel graag een foto van wilde maken.

Eenmaal in Limbe loop ik n stuk naar t huis waar die chirurg woont met z'n vrouw. Daarvandaan vertrekken we met de Toyota landcruiser elke dag naar een ander district hospital in t zuiden van Malawi. Onderweg krijg ik allemaal uitleg over de plaatsen, de bewoners, de politieke situatie, enz. Ik geloof dat die man net zo goed reisgids had kunnen worden, maar ja, chirurg verdient natuurlijk beter (alhoewel hier..??).

In t ziekenhuisje waar we die dag zijn beginnen we samen met de plaatselijke clinical officer (de "HBO-arts") aan de visite langs de patienten met de wat lastigere ziektebeelden. Daarna komen de polipatienten aan de beurt en dan is het tijd voor onderwijs. 's Middags staan we op de OK (operatiekamer), nou ja... eigenlijk een gewone kamer, meestal zonder ramen, waar we met enige steriliteit proberen te werken. Vaak is er geen apparatuur voor de anesthesie, dus kan de O2 saturatie (hoeveel zuurstof er in t bloed zit) niet gecontroleerd worden en beademen gebeurt handmatig.

In 2 dagen tijd heb ik al heel wat rare, in Europa zeldzame ziektebeelden gezien. En opvallend vaak moeten we zeggen dat we niks kunnen doen, helaas. Maar ja, een zware buismaagoperatie (voor de medici..) voor iemand met oesofagusca (slokdarmkanker), dat schiet hier echt niet op.
Een albinokindje gezien, een kind met brandwonden, mensen die wekenlang in tractie liggen ivm een femurfractuur (heup gebroken), een vrouw met een ovariumcyste (cyste van de eierstok) ter grootte van een voetbal, een man met een hernia scrotalis (liesbreuk met darmen in de ballen) ter grootte van pfff... euh... 2 voetballen (die we overigens niet konden helpen want de buikinhoud was veel te klein om de darmen weer terug te stoppen, dus moet je die man maar zo laten gaan..) en allerlei enorme zwellingen waar dan ook op t lichaam. Bizar allemaal dus.

Vandaag zou ik assisteren bij een liesbreuk terwijl de clinical officer het zou uitvoeren en de chirurg stond er af en toe bij om te kijken hoe t ging. Zegt die clinical officer tegen mij: "go ahead", terwijl die mij t mes aangeeft. Nou, dat vind ik toch iets te vroeg op m;n 2e dag, maar ik ben wel alles aan t hechten. Tijdens mijn officiele heelkunde co-schap ben ik zelfs nauwelijks aan hechten toegekomen, dus dit is een enorme verbetering. En hoe die chirurg alles uitlegt, echt geweldig! Hij kan zelfs aan een kind van 5 een ingewikkelde operatie uitleggen. En hij is zoooo geduldig.. Tijdens m'n heelkunde co-schap krijg ik op al mijn vragen standaard als antwoord: zoek dat maar op in je boeken.. Nu krijg ik in geuren en kleuren antwoord op mijn vraag. Geweldig toch? Niet dat ik chirurgie zo leuk vind, maar t is toch wel veel interessanter als je ook snapt wat je nu weer vasthoudt in je klem.

A.s. donderdag zijn we (als in de Nederlandse meiden in Kabula Lodge) uitgenodigd om te komen eten bij Dr. Jiskoot.

Kortom, ik heb hier een superleuke tijd, zie heel veel van t land en leer ook nog wat simpele chirurgische dingen. Wat wil je nog meer??

Ik ga proberen foto's te uploaden, maar de verbinding is heeeeeeeeeel traag, dus t zal wel niet echt lukken. In ieder geval niet meteen foto's kijken, want er komen er meer..

Liefs Marieke

P.S. Bedankt voor al jullie reacties, leuk!!! Ileana, ik heb de hele dag al the real african experience (als in lunch in t zkh in de vorm van rijst en vlees en minibusjes en levende geiten vastgebonden achterop de fiets), dus dan mag ik 's avonds best ff wat europeser doen..
Len, dat jochie dat verliefd op je was, was dat t jongste kind van de 3? Die is nu dus 14, haha. Ik wacht n goed moment af en dan laat ik hem n foto van jou zien.. :)
Opa, u bent van harte welkom hier hoor, maar ik denk dat t makkelijker is om m'n foto's en mailtjes te bekijken. Ik zie u toch niet zo snel in zo'n minibusje kruipen ;)