Lake Malawi

Moni moni moni!! (is gewoon hoi, maar iedereen zegt t hier altijd heel blij 3x)

Afgelopen weekend ben ik met Roos naar t Meer Malawi geweest, mooooooooiiii!!!!

T was al een hele ervaring op zich om er te komen: op vrijdagmiddag vertrokken we rond een uur of half 2 met de minibus eerst naar Limbe. Daar overstappen op een minibus naar Mangochi. Halverwege moesten we in een andere minibus overstappen omdat de 1e minibus om onduidelijke redenen natuurlijk weer niet verderreed.. Rond half 6 waren we in Mangochi en eigenlijk zouden we daar overnachten, aangezien reizen in het donker niet zo verstandig is. Maar toen we daar aankwamen stond er een matola klaar (pick up truck) naast t minibusje vol met vrolijke mensen die aan t drummen waren en zingende vrouwen: ze gingen naar een bruiloft en wel vlakbij naar Monkey Bay, waar wij ook heen moesten. Dus dachten we, we gaan wel mee.. Met een prachtige zonsondergang op de achtergrond zaten we te hobbelen in de matola tussen de zingende en klappende vrouwen en de mannen drummen op de djembe, echt zoooooo gaaf!! Toen was t helemaal donker en opeens stapten al die mensen uit. Natuurlijk ging de matola niet door naar Monkey Bay, maar wij waren echt in de middle of nowhere op een dirt road (zandweg) vol kuilen zonder verlichting langs de weg en zonder huizen in de buurt, alleen af en toe een kleihutje...
Wij best wel in de stress natuurlijk. Maar gelukkig wilden ze toch wel doorrijden, maar ze zeiden niet duidelijk of ze naar Monkey Bay zouden rijden (zo is de mentaliteit hier, altijd vaag en nooit duidelijke antwoorden, maar t gaat eigenlijk altijd goed). Opeens waren we er dan toch, gelukkig!!

Monkey Bay zou heel toeristisch zijn, maar wij zagen alleen een dorp langs de dirt road met vooral veel cafe's waar de locals al flink aan t drinken waren, de bekende geiten, kippen en schreeuwende kindertjes met eigengemaakt speelgoed van oude banden en ijzerdraad en blikjes.
We vonden een simpel rest house met gammele kamertjes met n 2-persoonsbed, op zich prima. En toen moesten we nog eten zien te vinden. t Ene eettentje dat er zat was tegenwoordig alleen maar n cafe.
We werden meegenomen door 2 jongens (zijn hier altijd erg behulpzaam en willen alleen op n gegeven moment hun merchandise laten zien: sieraden en ansichtkaarten) naar een eettentje waar alleen maar locals zaten. We konden kiezen uit: nsima (malawiaans gerecht wat iedereen hier eet: gekookte maismeel, wat smakeloos, maar wel lekker met vlees en groenten), vis en koolsla. Nou ja, dat moest t dan maar worden. En natuurlijk met de handen eten.

Toen gaan slapen, maar we zaten precies tegenover een cafe en die draaiden keiharde muziek tot 5 uur (!!) s ochtends. Ik heb natuurlijk geen oog dichtgedaan tot 5 uur en om 6 uur ging de wekker weer.

's ochtends broodjes gehaald bij de lokale bakker en toen wachten op de volgende matola om ons naar Cape Maclear te brengen. 4 Vrouwen zaten al een uur te wachten toen wij om 8 uur aankwamen. Een matola vertrekt pas als er genoeg mensen zijn, maar er kwam verder niemand. Om 10 uur zaten we er nog en we vroegen ons al af of we er nog zouden komen. Opeens zagen we een wagen met Israeliers die naar Cape Maclear gingen en wij kregen een lift. Heerlijk gezeten, voor de verandering op n zachte achterbank ipv op de harde rand van de matola of op je eigen tas.

t Lake was echt ontzettend mooi. t Is nog helemaal niet aangetast door t toerisme en de backpackers die er toch wel veel komen. Er staan een paar lodges aan t meer en meteen daarachter ligt het dorpje met de bekende kleihutjes en kleine stenen huisjes. Ze hebben nauwelijks electrische verlichting in t dorp (wel in de lodges) en water komt altijd uit t meer.

Als ik 's ochtends wakker werd, nam ik meteen een duik en dan liep ik over t strand tussen de vrouwen die hun was aan t doen waren of de afwas met zand om te schuren of zichzelf met een stuk zeep aan t boenen waren. Als je ze dan in t Chichewa (de taal hier) begroet, dan reageren ze helemaal blij. De kindjes helpen de mamma's door ook af en toe een emmertje water uit t meer te halen - op hun hoofd natuurlijk.
Op t meer zie je alleen maar kayaks, dat zijn uitgeholde boomstammen, waarmee ze t meer op gaan om te vissen. Vooral s nachts worden de meeste vissen gevangen met een olielamp om de vissen te lokken.
Het is zooo'n mooi gezicht om bij zonsop- of -ondergang de mannetjes in hun kayaks te zien peddelen over t meer.

Er zaten wel wat meer backpackers, maar iedereen ging gewoon om met de lokale bevolking, iedereen feestte s avonds samen in de enige bar in t dorpje, heel gezellig dus.
Roos en ik hebben 1 dag op t strand en in t water gerelaxed, de volgende dag hebben we een tocht gemaakt met een kayak (zo'n uitgeholde boomstam) met Alex en z'n broertje. Alex verzorgt af en toe voor de backpackers zo'n tocht van een hele dag en hij ging t zijn broertje ook leren. 's ochtends ging hij eerst een grote vis kopen van de vissers voor de lunch en hij regelde snorkels en duikbrillen. Daarna gingen we met de kayak naar n eiland en daar werd de lunch op n kampvuurtje bereid. Ondertussen
gingen Roos en ik snorkelen. Wat een mooie vissen zitten daar, echt alsof je in een aquarium zwemt: overal om je heen knalblauwe, paarse, rode, gele en zwarte visjes en je kan ze bijna aanraken, zo dichtbij..
Daarna zijn we rond t eiland gepeddeld en we hebben de fish eagles gevoerd met wat kleine visjes.
Aan t eind zijn we teruggezwommen vanaf t eiland: zo'n 50 min zwemmen met de kayak ernaast voor t geval dat..

Maandag heb ik een "discover scuba diving" duik gedaan van Padi, dan kan je kijken of je duiken leuk vindt. Eerst een instructievideo, wat theorie en dan n examen en dan ga je eerst in t ondiepe water leren wat je moet doen als je geen lucht meer krijgt en hoe je je duikbril onder water leeg kan laten lopen. Superleuk allemaal. Daarna ga je dan echt duiken met de instructeur. In t begin had ik onwijs last van m'n oren en kreeg ze niet goed geklaard. Elke keer moest ik weer iets naar boven en opnieuw proberen, maar ik werd langzamerhand nogal wanhopig, ik dacht dat ik nooit dieper zou komen dan 2,5 m. Maar we bleven langs de kust bij de rotsen, dus ik zag wel mooie dingen in ieder geval. Op een gegeven moment keek ik op m'n dieptemeter en toen zaten we opeens op 11,6 m !!! Haha, ik had dus niet eens meer gemerkt dat we dieper gegaan waren, heeeel bizar. En met m'n oren ging t prima.
Na een lange duik weer terug en s middags meegegaan toen iemand anders ging duiken, Roos en ik gingen snorkelen.
Ik wil nu heeeel graag echt leren duiken, maar ja, wanneer??

Dinsdag weer terug, ook weer een belevenis. Op weg van Cape Maclear naar Monkey Bay moesten we met de matola over een hele slechte weg langs een bus kruipen die al 5 dagen met pech stilstond midden op de weg en opeens hoorde ik een krak en toen zaten we vast. t Zag er heel erg naar uit dat de as was gebroken, dus ik dacht dat we niet meer wegkwamen. Maar na een half uur duwen en trekken waren we opeens toch weer los en was de as "alleen" maar flink verbogen. Gelukkig konden we weer verder.
Van Mangochi naar Blantyre in een minibus gezeten die met 140 over een hele slechte asfaltweg scheurde, zat echt in een achtbaan! Maar toch veilig teruggekomen.

Ik heb nu een paar dagen tijd om wat bij te komen in de mooie Kabula Lodge in Blantyre en dan vertrek ik zaterdag voor mijn grote reis. Ik vlieg eerst naar Johannesburg in Zuid-Afrika waar ik bij een vriend overnacht. Zondag vlieg ik door naar Nairobi, Kenia en dan vertrek ik op 6 september met een overland tour van Nomad tours (ZA-maatschappij) voor een reis via Tanzania: de Serengeti, Ngorongoro Crater, Zanzibar, Malawi: Lake Malawi, Zambia: South Luangwa en dan kom ik eind september aan in de Victoria Falls in Zambia, waar ik nog 5 dagen blijf. Dan vlieg ik weer terug :(

Ik denk niet dat ik veel tijd/kans heb om te mailen tijdens deze reis, dus dit wordt voorlopig mijn laatste bericht.

Ileana en Carola, veel plezier met de house warming! Len, Charles en Paul zijn t toch niet helemaal eens met jouw verhaal, zeker wat betreft Andy.. Groepje 84, iedereen die is afgestudeerd: van harte gefeliciteerd!

Blijf mailen!!

Liefs Marieke