Ziekenhuis Tygerberg

Mijn laatste dag op de afdeling KNO zit er alweer op en ik heb aardig wat foto's genomen in het ziekenhuis. Het leek me wel een mooi moment om wat meer te vertellen over het ziekenhuis. The Tygerberg Hospital is een "primary" ziekenhuis, dat betekent dat het als een soort van huisarts werkt: mensen die ziek zijn komen (soms van heel ver) naar dit ziekenhuis en hier wordt bepaald of wij ze kunnen helpen of dat ze worden verwezen naar een secondary of zelfs een tertiairy (hoe schrijf je dat?) ziekenhuis voor meer specialistische zorg. The Tygerberg Hospital is tegelijkertijd een academisch ziekenhuis waar zeer veel studenten en artsen worden opgeleid. De KNO (ONK op z'n Afrikaans: oor, neus en keel)-afdeling is ontzettend leuk. Het team is erg hecht en wordt geleid door een nogal ambitieuze (homofiele !!) professor. Elke 3 weken komt er een nieuwe groep van zo'n 20 (!!) afrikaanse studenten om net als in NL basiskennis van de KNO op te doen. 20 Studenten op zo'n kleine afdeling betekent dat er soms 4-6 studenten met 1 arts meekijken. In NL zou dit echt niet kunnen, maar hier gaat t prima. Per "patientgeval" legt elke arts goed uit wat er aan de hand is en stelt in het bijzijn van de patient allemaal vragen aan ons over wat het zou kunnen zijn, wat de oorzaken zijn en wat we nu zouden willen doen. Ook leren we de verschillenden onderzoeken. Patienten zijn hier letterlijk "patient" (geduldig). Ze zijn allang blij dat ze geholpen worden en als ze na 5 uur wachten eindelijk aan de beurt zijn, komt er geen enkele verzuchting dat het allemaal zo lang duurt. In NL gebeurt dat al na 15 minuten wachten. Tijdens de uitleg of ons gestuntel om het onderzoek onder de knie te krijgen, wachten ze zwijgzaam. Als je ze vraagt of ze het erg vinden zeggen ze dat ze het alleen maar leuk vinden om extra uitleg te krijgen. En toch is er ook echt wel respect voor de patient. Daar ligt het zeker niet aan. De mentaliteit is gewoon anders. Nu over hoe mijn "KNO-dag" eruit zag. 's Ochtends om 8 uur ging ik naar de ward round (= visite). Met alle artsen + een paar studenten (die kwamen meestal pas later), dus een groep van zo'n 16 mensen gingen we langs de zalen. Er werd over de patient gesproken en soms het een en ander aan de patient gevraagd, maar meestal spraken de patienten geen engels of afrikaans, dus dan werd het lastig en werd het met wat gebarentaal gedaan. Ook hier hoorde je nooit een patient klagen. De visite duurde zo'n 30 minuten en dan was het tijd (1 uur lang zelfs!) voor koffie in de prachtige cafetaria. Als het heel hard had geregend, dan stond de gang op weg naar de kantine onder water, zoals je op 1 van de foto's kan zien. In de kantine hadden ze de meest lekkere dingen, zoals muffins, taarten, worstenbroodjes, tompoucen, enz. Elke ochtend weer een worsteling om dit te laten staan dus... (nou ja, 1x natuurlijk wel geprobeerd :)) Een uur later ging ik dan naar de outpatient clinic (=polikliniek), omdat dat voor studenten het interessantst is. De poli bestaat niet uit een mooie wachtkamer met allemaal spreekkamers, maar gewoon uit een smalle gang, volgestouwd met spullen en aan 1 kant stoelen voor wachtende patienten en aan de andere kant gordijntjes waardoor een soort van hokjes gecreeerd werden waar de patienten gezien werden. In die hokjes staan de meest prachtige spullen, zoals je op wat foto's kan zien. Spullen die bij ons in musea staan, zoals mooie kasten en KNO-stoelen, volgens mij uit de jaren 50-60. Er staan wat bakjes water waar je de gebruikte neusspreiders en oortuutjes in kan doen die schoongemaakt moeten worden. Ook gevangenen komen naar de poli en die herken je aan de bewakers en het knaloranje pak dat ze dragen waarop een keer of 400 "prisoner" staat gedrukt. Verder hebben ze kettingen tussen hun benen.
Meestal bleef ik tot een uur of 12 op de poli en dan ging ik terug naar de lodge om buiten te lunchen met de rest. 's Middags hadden we soms onderwijs, soms ging ik naar de operatieruimtes en soms, als het heeeeel erg mooi weer was ging ik niet meer terug :). Dat kon ik allemaal zelf bepalen. De operatieruimtes waren ook een museumstuk op zich. Iedereen draagt daar wasbare schoenslofjes, in plaats van de weggooibare slofjes in NL. Die dingen zijn altijd veel te groot en dus struikel je er vaak over. En dan de rest van een OK-pak vinden. Natuurlijk zijn alle normale maten op en kon ik alleen maar XXL-pakken aan, waarbij dan een enorme split bovenin de broek zat, waardoor ik ongeveer in mijn onderbroek stond. Gelukkig viel de hes er overheen. In de OK-ruimte zelf hebben ze op zich wel dezelfde dingen als in NL, maar alles is sterk verouderd. En toch staat er dan opeens een spiksplinternieuw anaesthesie-apparaat tussen. Met de steriliteit nemen ze het wat minder nauw. Binnenlopen tijdens de OK is geen probleem en zonder steriel te staan kan je alles van heel dichtbij zien. De artsen nemen allemaal de tijd om je alles uit te leggen (daar kunnen die nederlandse artsen echt een voorbeeld aan nemen) en soms mag je zelf ook wat doen. Op de foto's kan je zien hoe we onze 1e tonsillectomie verrichten (nou ja, fabienne staat erop..).
De artsen zijn hier allemaal even prettig gestoord en hebben een groot gevoel voor humor. Ze zitten ons continu te pesten en natuurlijk pakken we ze af en toe ff goed terug. Op 1 van de foto's zie je een KNO-arts een Elvis-immitatie doen, hij wist alleen niet dat ik een fototoestel bij me had..
Vandaag zijn we ter afsluiting wat met ze gaan drinken, heeeel gezellig en erg jammer dat ik hier alweer wegga. Oke, dit was wel weer genoeg!
O ja, nog even wat anders. Ik heb een afrikaans telefoonnummer: +27-73-5916545. Hier ben ik dus op te bereiken en als je vanuit NL belt via 0900-1445 betaal je maar 3 cent per minuut! Duurt soms alleen wel even voordat je verbinding hebt. Er is geen tijdsverschil met NL (handig om te weten, toch?). Volgende week blijf ik nog hier in Tygerberg en ga ik Kaapstad verder verkennen. Groetjes!
P.S. Bedankt voor al jullie leuke berichtjes! Als jullie een mailtje willen ontvangen als ik een bericht heb geplaatst, dan moet je je ff op de mailinglist zetten.