Kruger Tour + ziekenhuis

Voordat ik naar Mozambiek vertrek wil ik nog wat foto's van m'n reis van vorige week en wat over m'n co-schap oogheelkunde op de site zetten.
Ik heb hier in Pretoria 4 weken oogheelkunde gedaan (onderbroken door 1 week reizen), een beetje saai, maar wel leerzaam, al weet ik zeker dat ik geen oogarts wil worden. De 1e 2 weken zat ik in Kalafong, een "rural" ziekenhuis, waar alle arme zwarte mensen naartoe komen. De dingen die je daar ziet zijn redelijk heftig: heel veel uitgestoken ogen door vechtpartijen of door ex-vriendjes, kanker in een vergevorderd stadium bij kindertjes, maar daarnaast ook de standaard dingen als glaucoom, catarract enzo. De operatiekamers waren op een gegeven moment gesloten, omdat de ene vol bacterien zat en van de andere was t dak ingestort.. De laatste 2 weken heb ik in het academisch ziekenhuis van Pretoria doorgebracht. Ik zat hier samen met in totaal 7 afrikaanse 4e-jaars studenten die allemaal al 4 weken oogheelkunde hadden gedaan met al het bijbehorende onderwijs en die dit nu deden als keuze-co-schap. Ondanks dat ik 6e jaars ben voelde ik mij dus de 1e week ontzettend dom omdat ik niet eens wist hoe een spleetlamp precies werkte, laat staan hoe t zit met alle oogaandoeningen. Gelukkig heeft 1 van de studenten mij van alles uitgelegd en was hij proefpersoon voor mij. Elke ochtend om 7.30u begon met de ward round (visite), alleen gingen wij niet naar de patienten, maar kwamen de patienten naar ons, naar een ruimte waar we wat spleetlampen hebben staan. Na de ward round hadden we zo'n 3 kwartier pauze (lekker ontbijten!! met yoghurt, muesli en vers fruit in de kantine :)). Daarna gingen we dan naar de clinic, dat is de polikliniek, waar t elke keer weer bloedheet was omdat alle ramen dicht moesten blijven (t moet donker zijn voor oogonderzoek) en de zon de hele dag op t platte dak scheen. De clinic was na een paar dagen niet zo heel interessant meer, omdat je niet makkelijk mee kan kijken met de arts, als hij door de spleetlamp kijkt. Natuurlijk mocht ik vaak wel kijken als er iets interessants was, maar toch word je erg slaperig van al dat "ernaast zitten en kijken". Ik kon ook zelf patienten zien, dat werd ook gestimuleerd, maar om dan nog een goed-werkende spleetlamp en ophthalmoscoop (oogkijker) met een volgeladen batterij te vinden is een hele missie in zo'n ziekenhuis. En als de patient dan alleen Zulu spreekt, houdt t toch wel een beetje op.. Ik heb t een paar keer geprobeerd, maar t kostte wel heel veel moeite. Meestal bleef ik tot een uur of 14u en dan ging ik weer naar huis. Soms ging ik naar theatre (operatiekamers), maar dat heb je ook al vrij snel wel gezien. 1 Dag ben ik naar het superbekende Pretoria Eye Institute geweest, een prive-kliniek, waar ze t nieuwste van t nieuwste hebben (beter dan in NL). Dat was erg leuk, omdat ik daar beter kon meekijken via camera's en TV schermen enzo. 's Middags heb ik geassisteerd bij de operaties, dus dat was ook erg leuk.
Op woensdagochtend was er altijd een ward round met de prof (professor, hoofd van de afdeling), een hele aardig man die ontzettend veel uitlegde. Dat was erg leerzaam. De afgelopen week heb ik keihard gestudeerd en gister had ik een toets, 33 dia's van ogen met verschillende aandoeningen en dan moest ik zeggen wat t was, wat de oorzaken kunnen zijn en hoe je t behandelt. Best pittig, maar wel te doen, een 8!! Natuurlijk heb ik t gisteravond even goed gevierd :)