Regenseizoen in Malawi

Hallo allemaal!!

Ik dacht, nu jullie allemaal in de koude herfst in NL zitten, kan ik jullie wel vertellen dat ik helemaal niet in de bloedhitte van Afrika zit. Het regenseizoen is hier namelijk begonnen. En dan zit ik ook nog eens in Mzuzu, wat vrij hoog ligt, waardoor het hier op zich al helemaal niet zo heel warm is.
Sinds een paar dagen regent het elke dag. En dat zijn dan geen kleine buitjes, maar echt enorme hoosbuien die gedurende een paar uur uit de hemel op de stoffige, rode aarde neerkletteren.

Gister was ik aan t meelopen met de gynaecoloog op de poli in t Mzuzu Central Hospital. De gang zit dan vol met patiënten, sommigen zijn al om 3 uur ’s nachts naar t ziekenhuis gekomen om maar aan de beurt te komen. Ze werken hier niet op afspraak zoals in NL. De meeste vrouwen klagen over chronische onderbuikspijn, waarbij een echo geen afwijkingen vertoont. Vaak wordt er dan maar besloten om de baarmoeder te verwijderen, de vrouwen smeken er regelmatig zelfs om! Gynaecologisch onderzoek wordt slechts sporadisch verricht, een echo vinden ze makkelijker. Al heb ik regelmatig gezien dat de echo-uitslagen helemaal niet betrouwbaar zijn. Gister nog was er een vrouw met een normale echo-uitslag. Maar toen ik haar ging onderzoeken vond ik een flinke, pijnlijke zwelling thv haar linker eierstok. We hebben de echo laten herhalen (de gynaecoloog doet t hier niet zelf, zoals ik in NL wel gewoon zelf deed) en toen bleek er opeens een forse cyste te zitten. Maar het was natuurlijk ook wel handiger geweest als die vrouw eerst was onderzocht voordat de echo gemaakt werd.. Het ouderwetse lichamelijk onderzoek wordt in ieder geval slechts zeer sporadisch toegepast door de gynaecoloog. Terwijl hij echt heel goed is..

Tegen 13 uur (op de poli doen ze niet aan lunchpauzes) zei de gynaecoloog dat hij weg moest, hij moest zijn waterrekening regelen, anders zouden ze hem afsluiten. Ik vroeg me af hoe t dan moest met al die patiënten. Hij zou kijken of iemand anders t van hem kon overnemen, als diegene niet te druk was.. Diegene was dus wel te druk. Ach.. dat is Malawi.

Maar goed, ik ben toen ook maar weggegaan, voelde me ook niet helemaal optimaal (mijn darmen blijven nogal last hebben van t chloorwater dat hier uit de kraan komt). Ik ging gelijk de stad in, want ik moest nog wat boodschapjes doen. Ik zag al wel dat er donkere wolken aankwamen, maar ik dacht, ik heb toch mijn regenjasje bij me.
De taxichauffeur weigerde natuurlijk net die dag om mij meteen naar de grote, maar verst gelegen supermarkt te brengen tegen het gebruikelijke tarief en ik weigerde uit principe meer te betalen, dus werd ik de taxi uitgebonjourd (zucht..). En toen vielen de eerste druppels uit de lucht. Snel m’n regenjasje aangetrokken en via de modderpaadjes van de markt naar t centrum. Opeens begon het echt te hozen, dus moest ik wel schuilen. In een klein Chinees winkeltje met alleen maar wat waardeloze spullen stond ik dan te schuilen. Iedereen staarde me aan, zo van, hahaha, Mzungu’s worden ook nat! Zit je echt niet op te wachten als je inderdaad zweterig met je natte haar staat te druipen in de winkel.
Na 40 min begon het een heel klein beetje minder te regenen. En ik had echt geen zin meer om nog langer te wachten. Dus besloot ik toch maar door te lopen. Wat een uitdaging! Overal liggen diepe plassen en er liepen kleine stroompjes over t asfalt. Op t asfalt lopen kan niet, want de auto’s wijken echt niet voor je uit. Ernaast lopen betekent door de modder of door diepe plassen lopen. Lastige keuze.. Beetje beide opties gecombineerd.
Liep ik daar op m’n mooie beige leren Esprit-gympen. Binnen de korste keren waren ze helemaal rood en volledig doorweekt. Modderspetters tot op m’n bovenbenen en ik natuurlijk lekker chagrijnig. Zoals de meeste van jullie wel weten HAAT ik regen en vooral als ik er niet goed op gekleed ben. “Verdorie, waarom heb ik niet eerst even m’n mooie regenlaarzen opgehaald”, ging er de hele tijd door me heen. Maar tegelijkertijd hield ik me voor dat het maar water was en dat alles wel weer zou drogen..

Urenlang in de PEP doorgebracht (de plaatselijke Zeeman) en daar alles gekocht wat ik misschien nog nodig mocht hebben, zoals schroevendraaiers, wasknijpers, theedoeken en ga zo maar door. Tsja, je moet wat doen als je aan t schuilen bent :).

Vervolgens toch maar weer de regen in op weg naar t internet-cafe. Ik had er al niet op gerekend, maar wel op gehoopt dat t zou werken. Maar nee… in de regen ligt eigenlijk alles plat. Geen internet dus.
Toen door naar de grote Peoples supermarkt, nog eens 10 min lopen. Daar heb ik de rest gehaald, alleen de enige reden waarom ik perse naar de grote Peoples wilde, namelijk het lekkere brood wat ze daar hebben, ben ik vergeten te halen!! Oooh… ik kan ook zo’n chaoot zijn. Ik ontdekte dit pas toen ik alweer terug naar de taxi standplaats aan t lopen was. Nou ja, volgende keer maar boodschappenbriefjes mee enzo.

Vandaag regent t alweer 4 uur lang aan een stuk door. Mmm.. ik ben benieuwd hoe lang ik t ga volhouden. Ik baal er nu al van dat ik geen regenbroek heb meegenomen. Hier op het universiteitsterrein is geen asfalt en ook t stuk wat ik naar t ziekenhuis moet lopen is alleen maar modder. Ik ben wel heel erg blij met m’n laarsjes. Ga ze straks gelijk gebruiken.

Gister trouwens nog een Zuid-Afrikaanse jongen die hier ook de Mzuzu Universiteitscampus woont naar het ziekenhuis gebracht. Hij had alle symptomen van malaria (koorts, spierpijn overal, hoofdpijn, braken), maar hij ontkende het. Hij had t eerder gehad en dit was t niet. En hij was doodsbang om naar n Malawiaans ziekenhuis te gaan (kan ik me ook wel voorstellen). Ik heb m toch overtuigd en we hebben een auto kunnen lenen om naar het Mzuzu Central te gaan.
Heel toevallig had mijn grote vriend, de clinical officer Arnold dienst en die heeft hem heel netjes onderzocht en een ware differentiaal diagnose gemaakt. Natuurlijk bovenaan malaria, maar wie weet ook een bacteriele sepsis (dit was ff voor de medici onder ons). Een dikke druppel gedaan, maar geen malariaparasieten gevonden. Maar dat zegt helemaal niks! Begonnen met antimalariapillen en voor de zekerheid ook antibiotica (daar zijn ze hier zo dol op) en nu gaat t al veel beter met m.

Ik wil jullie allemaal nog heel erg bedanken voor alle lieve smsjes, telefoontjes en emailtjes die ik op mijn verjaardag heb mogen ontvangen en (schoon)mamma’s, heel erg bedankt voor jullie mooie kado’s! Yewo chomene, tawonga (heel erg bedankt).
Ik heb een heerlijke verjaardag gehad aan het meer, in Nkhata Bay. Lekker de hele dag in en op t water, gesnorkeld, geroeid en heerlijk gegeten. Op een gegeven moment was ik weer lekker aan het snorkelen en toen voelde ik plotseling iemand in mijn teen knijpen. Ik dacht dat iemand mij wilde laten schrikken (we zeggen wel vaker van “kijk uit, een hippo of een krokodil”, ja, ze zitten er wel, maar meer bij riviermondingen, niet middenin t meer), dus ik draaide mij heel rustig om. Zwom daar opeens een aalscholver, die wel heel erg benieuwd was wat ik voor beest was. Hij keek me heel doordringend aan en wilde toen weer voorzichtig in mijn teen pikken. Ik probeerde m met veel kabaal weg te jagen, maar hij leek absoluut niet onder de indruk.. Toen dook ie weer onder. Ik snel kijken met m’n masker op of ie op mij af kwam, maar hij dook gelukkig de diepte in. Een jongen had alles gezien en gehoord van een afstandje en hij lag echt helemaal dubbel van t lachen.

Nou, dat was t weer!

Liefs Marieke