Wat heeft udokotala Marieke gedaan in Malawi - 2

Wat heeft udokotala Marieke eigenlijk gedaan – 2

Oke, nu het 2e deel van wat ik hier in Malawi in het ziekenhuis gedaan heb.

Objective 2
To implement evidence based protocols for maternity and surgery patients

A
Implementing evidence based protocols for post surgical patients on pain, diet, IV fluid, wound and bladder catheter management
We doen zoals ik al zei ontzettend veel sectio’s, zoals in elk ziekenhuis in Malawi. Het postoperatief beleid wisselde alleen van clinician tot clinician en van nurse tot nurse. Zo schreef de ene clinician voor dat pethidine elke 6 uur en een andere dat pethidine elke 8 uur gegeven moest worden. Lastig voor de nurses… Over het algemeen kregen patiënten maar 1 dosis direct na de OK en daarna niets meer. Tijdens de visite klaagden patienten dan ook allemaal over pijn. Ik vond dat dit gestandaardiseerd moest worden.
Patienten krijgen hier allemaal in ieder geval 48 uur “profylactisch” 3 verschillende antibiotica iv en dan nog 5 dagen oraal, alleen maar om infecties te voorkomen. Een volle week antibiotica is niet meer profylactisch, dat is een volledige behandeling. Dat wilde ik veranderen.
Verder mocht de ene patient na 6 uur al water drinken, de ander pas na 48 uur. Ik heb vaak visites gelopen waarbij de patient na 5 dagen nog steeds niets had gedronken want niemand had dat aan de patient gezegd (er was dan ook geen visite gelopen al die tijd en de nurses letten er ook helemaal niet op). Ik wilde dit ook veranderen, zodat iedereen weet wanneer de patient weer mag drinken en eten. Liefst zo snel mogelijk na de OK. En t zelfde geldt voor de ontslagdatum en t verwijderen van hechtingen.
Ik heb veel onderzoek gedaan naar alle verschillende postoperatieve orders en naar aanwezige protocollen in grote ziekenhuizen en wat haalbaar is hier in t district ziekenhuis. Dat heb ik allemaal opgeschreven en gebundeld en uitgedeeld aan clinical officers en midwives.
Ik weet dat er in het verleden een VSO dokter is geweest die een nieuw protocol heeft opgesteld en dat aan t ziekenhuis heeft gepresenteerd. Dit protocol stuitte op nogal veel verzet en werd nooit gebruikt. Dat wilde ik verkomen.
Afgelopen vrijdag heb ik ze bijeen geroepen voor een meeting. Ik heb ze uitgelegd dat ik ze niet zelf een nieuw protocol ging geven, maar dat ik hen wilde helpen bij t maken van hun eigen protocol. Ze moesten zich allemaal voorbereiden. De meeting ging super. Mijn collega had nog een kort verhaal over profylactische antibiotica, eigenlijk door de mensen zelf met voor- en tegenargumenten voor t gebruik hiervan te laten komen. Was erg goed.
Daarna gingen we brainstormen over wat er allemaal in t protocol moest komen. Uiteindelijk zijn we overal op een consensus gekomen. En ik heb gefaciliteerd zonder mijn mening erdoor te drukken, precies in de lijn van VSO, haha! Ben er trots op. En uiteindelijk is het protocol bijna zoals ik hoopte dat t zou worden, kan niet beter dus. Nu nog alles uitwerken.

B
Reduce duration of prescription of prophylactic antibiotics for surgical procedures / caesars
Heb ik hierboven al uitgelegd. We gaan t nu terugbrengen tot 48 uur iv en dan stop. Is niet zoals in NL waarbij we maar 1x een dosis peri-operatief geven, maar we moeten ons ook realiseren dat onze OK verre van steriel is hier en dat postoperatief de wond ook niet echt netjes verzorgd wordt. Ik denk dus dat dit heel netjes is.

C
Implementing evidence based protocols on complications in pregnancy and childbirth
Hier heb ik veel tijd in gestoken. We zien hier ontzettend veel complicaties tijdens de bevalling en zwangerschap. Denk aan forse bloedingen, zwangerschapsvergiftiging op de ergste manier (zoals je ze bijna nooit in NL ziet), niet vorderende ontsluiting, enz. Hiervoor gebruikte men allemaal verschillende richtlijnen, van de WHO, van de manual die midwives hier in Malawi leren en gebruiken (waar vaak fouten in staan!), van wat ze geleerd is in Blantyre of Lilongwe. Kortom, iedereen deed maar wat. En toen bleek dat de nachtzusters ook nog eens geen idee hadden wat en hoe je magnesium sulfaat precies moest gebruiken besloot ik dat t tijd was om te zorgen dat iedereen een protocol gebruikt en dat die netjes gelamineerd op de muur komen te hangen zodat iedereen t ten alle tijden kan inzien. Natuurlijk heb ik ze hierbij ook weer niet mijn eigen protocol opgedrongen. Ik heb een opzet gemaakt en die voor aanvullingen en verbeteringen rond laten gaan. De uiteindelijke versie heb ik gepresenteerd aan iedereen, gekopieerd en uitgedeeld en gelamineerd opgehangen. En de protocollen worden dagelijks gebruikt! Tijdens de overdrachten van de nurses wordt vaak gezegd: “we managed this according to the protocol..” Klinkt mooi he? Dan ben ik best trots :).

Objective 3
To facilitate Continuous Professional Development (CPD) of clinicians, nurses, students and health workers in Ntcheu District

De ministry of health heeft begrepen dat gezondheidsmedewerkers zich continu moeten ontwikkelen en moeten doorleren. Dat is niet altijd makkelijk in een district ziekenhuis of zelfs een health center. Ze moeten jaarlijks (ik ook hier) punten halen die te verdienen zijn via bijwonen van presentaties, trainingen, workshops, etc. Ik geef natuurlijk veel van deze dingen dus krijg ik makkelijk die punten bij elkaar.

A
Weekly Wednesday morning medical presentations for everybody and extra presentations specifically for clinicians and students only

Liep al enigszins voor ik kwam, maar is nu veel meer gestructureerd. Bovendien geven we de students nu duidelijk opdrachten. Als blijkt dat ze onvoldoende weten over een onderwerp krijgen ze 3 dagen tijd om zich in te lezen en dan moeten ze kort wat over dat onderwerp vertellen. Erg leuk. Net zoals de co-assistenten in NL. Soms hebben we wel 6 praatjes per week. Jammer is alleen dat wij constant de students achter hun broek moeten zitten. Als wij op de betreffende dag niets zeggen zullen zij niets presenteren. En vaak hebben ze t niet voorbereid. Blijft moeilijk om ze te laten inzien dat t voor hun eigen opleiding is… Maar we doen al veeeel meer dan in andere district ziekenhuizen. Er kwamen op een gegeven moment wat nieuwe clinical officers in ons ziekenhuis en die zaten met grote ogen te kijken. Toen ik vroeg wat er was zeiden ze dat t net een central hospital (de grote “academische” ziekenhuizen hier in Malawi) was tijdens de overdrachten. Nou, een groter compliment kan je niet geven. Ik weet ook wel dat we geen central hospital zijn, maar we kunnen wel streven naar dezelfde kwaliteit van zorg en opleiding.

B
Monthly journal clubs
De meeste clinicians hier hebben geen ervaring met t lezen van wetenschappelijke artikelen. Jammer, want de ministry of health wil wel dat we allemaal evidence based medicine toepassen. Maar dit is te leren. Zo heeft laatst iemand een praatje gedaan hoe je een artikel moet lezen. Nu moet ik snel nog een artikel gaan bespreken met ze. Leuk, en ik hoop dat ze dit voortzetten.

C
Provide space for studying, preparing presentations and providing training sessions, workshops and journal clubs

Ja, daar is ie dan, de medische bibliotheek. In t ziekenhuis was eigenlijk helemaal geen mogelijkheid om allerlei presentaties en trainingen te doen. We gaven de clinicians en students de opdracht allemaal presentaties voor te bereiden (PowerPoint), maar vervolgens was er geen computer om dit te doen. Ik leende ze vaak mijn laptop, maar ja, dat is natuurlijk niet sustainable. En dan moet je ook nog bedenken dat de meesten nauwelijks ervaring hadden met t gebruik van een laptop. Zat ik dan urenlang iemand te vertellen hoe de muis werkt…
Zo kwam al vrij snel t idee van een echte bibliotheek / trainingsruimte om al die bovenstaande objectives te kunnen uitvoeren. Gelukkig gaf VSO af en toe mogelijkheid om een fonds aan te vragen van een paar duizend britse ponden voor dergelijke dingen. En uiteindelijk is deze aanvraag goed gekeurd en kon ik aan de slag.
Het is een redelijke ruimte met een enorme boekenkast waar nu steeds meer boeken in staan (veel hadden we al, maar ook veel gekocht en gedoneerd gekregen), tafels en stoelen voor studie en voor trainingen / workshops, een computer met internet en een printer, een beamer/projector voor presentaties en nog allerlei dingen als een skelet voor onderwijs en allerlei mooie posters. T Is echt super mooi geworden. Binnen 1,5 maand is alles gebouwd. Eerst zijn muren afgebroken en 3 kamers samengevoegd tot 1. Toen is alles geverfd en is er een deur ingekomen aan de andere kant zodat men niet via de TB afdeling naar de bieb hoeft te lopen. Mooie boekenkast, gordijnen en natuurlijk tafels en stoelen. Er is echt on-Malawiaans keihard gewerkt om dit in zo’n korte tijd af te krijgen. Sta er nog versteld van. En de bieb wordt volop gebruikt. Dagelijks maken al zo’n 10 mensen gebruik van de boeken voor alle presentaties. En er was deze week al een training gaande. Mooi om te zien!
Er zijn 2 librarians, eigenlijk secretaresses die hun huidige baan voortzetten alleen in een nieuw kantoor. Zij houden alles in de gaten. En ze zijn heel trots op hun nieuwe verantwoordelijkheid en streng in t gebruik / lenen van de spullen. Heel goed, precies wat nodig is. Anders verdwijnen boeken maar en wordt de computer alleen gebruikt voor spelletjes en emails. Er wordt nu echt hard gewerkt in de ruimte.
De vorige keer had ik al wat foto’s erop gezet.
Volgende week ga ik 2 trainingen geven over allerlei verloskundige dingen. De week erna 3 trainingen over neonatal resuscitation en de week daarna over chirurgisch knopen en hechten. Dus ook ik heb er veel profijt van :).

Nou, een hele opsomming. Ik ben er zelf best trots op dat ik dit allemaal voor elkaar heb gekregen in zo’n korte tijd en ik denk dat dit precies in lijn is met de visie van VSO. Ook VSO is erg trots op vele dingen. De bieb in Ntcheu wordt vaak genoemd als voorbeeld van een succesvol project. De protocollen (die met name over verloskunde gaan) gaan mogelijk gebruikt worden voor een heel nieuwe benadering in de toekomst, een benadering waarbij veel meer gericht gaat worden op maternal health. T Idee is dat de protocollen niet alleen maar in Ntcheu gebruikt worden maar een soort guideline vormen voor andere district ziekenhuizen. Mijn VSO collega’s in andere ziekenhuizen zijn ook allemaal protocollen aan t maken. Beetje zonde dat iedereen telkens opnieuw t wiel aan t uitvinden is. We kunnen beter samenwerken, toch?

Goed, dit was wel weer genoeg, anders ga ik nog naast m’n schoenen lopen.

Veel plezier met Sinterklaas, hier hebben we ook al kruidnoten en chocoladeletters klaarliggen :).

Liefs Marieke