mamma Aeltsje in Malawi - 2
Door: udokotala Marieke
Blijf op de hoogte en volg Marieke
08 Augustus 2010 | Malawi, Ntcheu
Hallo!
Hierbij t 2e deel van het verslag dat mijn moeder over haar reis in Malawi heeft gemaakt. Groetjes!
Mamma Aeltsje in Malawi - 2
Marieke en haar VSO collega/vriendin Mirjam hadden een “low budget” reisje gepland voor ons en ook een goede vriendin van Mirjam, Marije genaamd. En dus trokken we met de volgeladen vierwieler (Pajero) naar Blantyre. Daar nog wat boodschapjes gedaan en vervolgens naar het gebergte bij Zomba. Op ongeveer 1800 m. hoogte (na aankoop vanuit de auto op de bergweg van allemaal lekker vers fruit) kwamen we bij onze Lodge aan waar op het terras een prachtig panorama uitzicht was over de vallei. Al gauw werd door de beheerder in de grote woonkamer een haardvuur aangelegd, want na de zonsondergang werd het enorm koud. Gezellig bij dit vuur onze avondmaaltijd genuttigd en nog enkele uren gekeuveld. De volgende dag gingen de 3 M’s een bergwandeling maken, o.l.v. de beheerder, ik bleef thuis bij de Lodge en genoot van een boek en het uitzicht. Marieke maakte ook voor deze nacht een kruik voor ons allemaal, door gewoon plastic limonadeflessen te vullen met warm water.
Daarna op reis naar het wildpark Mvuu Camp in Liwonde waar we, nadat we bij de rivier waren opgehaald en overgestoken per bootje aankwamen bij het restaurant en onze leuke lodges kregen toegewezen. In de namiddag een safari in het park met de truck en toen natuurlijk vele dieren gezien. Antilopen, waterbokken, wrattenzwijnen, apen, een kleine kudde olifanten, een neushoorn, en in een hol verborgen stekelvarken, etc. Genieten van de ondergaande zon over het Malawiaanse landschap en toen weer in het pikdonker terug. We zagen nog even vaag een Nijlpaard in het donker op het land zich een weg zoeken naar voedsel. ’s Avonds genieten van een heerlijke maaltijd, en er kon ook best een lekker wijntje bij gedronken worden. De volgende dag nog per boot een trip op de rivier en toen zagen we vele nijlpaarden, krokodillen, aalscholvers met witte buiken, die hun veren droogden in de baobab bomen en een soort ijsvogels, die doken in het water. Op het bootje hadden zwaluwen hun nesten, en ze vlogen ook gewoon onder het varen in en uit. Verderop ook weer een kudde olifanten, die aan het water stonden te drinken en te spelen. Een grote leguaan van ongeveer 1 ½ meter zagen we op de kant. Dit is dus kort maar een mooie indruk geweest van het wilde dierenleven in Malawi.
De volgende plek waar we de laatste 2 nachten zouden blijven was aan de zuidkant van het Malawi meer genaamd Cape Maclear. Na een moeizame rit van de laatste 17 km. over zeer bobbelige en hobbelige zandweg kwamen we aan in het dorpje en zagen we het meer. Onze 2 lodges waren ook weer goed. 2 aparte bedden met zoals overal weer een muskietennet. Een goeie douche-bad en toilet en fijne stoelen buiten op het terras aan het strand. Minder kleding aan of bikini en genieten van het uizicht over het meer. Marieke en Mirjam gingen zwemmen. Ik ging ff babbelen met jongelui aan het strand. Zo’n blanke dame met ook nog helemaal wit haar trekt toch belangstelling . . . . . De volgende dag gingen wij nog op bezoek in het dorpje bij een aardige man, die een leuk project had opgezet ter ondersteuning van de lokale bevolking. Hij (zelf een local) had mensen aan het recyclen van papier had gezet, die daarvan weer nieuw papier maakten en vervolgens leuke boekjes, ansichtkaarten of kralenkettinkjes wat verkocht wordt aan toeristen. ’s Middags was een bandje van een paar kinderen en tieners op het strand door ons gevraagd om met hun zelfgemaakte muziekinstrumenten voor ons te spelen. Echt een vreselijk leuk zangertje leidde deze band en verschillende moderne engelse nrs werden gezongen en gespeeld. Ook de bekende World cup nummers werden erg goed gecoverd. Natuurlijk werden ze door ons beloond met een kleine gift in Malawiaans geld; de Kwacha. ’s Avonds een lekkere maaltijd in het eenvoudige restaurantje. De volgende dag weer terug naar Ntcheu want Marieke en Mirjam moesten weer werken.
De volgende dagen, waren goed gevuld met bv een keer naar de grote markt in Ntcheu. Heen op de fietstaxi: Gewoon op een 1 pers. fiets, mooi zitje achterop met steuntjes voor voeten en vast stuurtje. Scheelde een heel stuk lopen. De markt was ook een belevenis, vele groenten, kruiden, mais, rijst, bonen, vis, vlees etc. maar ook veel mooie doeken, stoffen en wikkelrokken die daar gedragen worden. Onderhandelen over de prijzen etc. ’s Middags naar het weesdorp Thobola. Toen we dit dorp binnenreden renden alle kleine kinderen al achter de auto aan en riepen allemaal “Naomi” en nog meer vreugde kreten. Ze wisten dus dat we kwamen. We werden feestelijk ontvangen; ze hadden voor ons speciaal stoelen neergezet en het dorpshoofd – de chief - heette ons welkom. Ik had ook voor deze gelegenheid een wikkeldoek (zitenje) omgedaan en kreeg een Malawiaanse naam: Nankhoma. Ik werd door de vrouwen die dezelfde naam hebben omhelsd. Ja toen moest ik toch ook maar ff het woord voeren in het Engels en o.a. bedanken voor de eer die mij in Thobola toekwam en ook dat ik de komende week met de kindertjes creatief aan de gang zou gaan en dankzij donaties materiaal daarvoor meegenomen had. Naomi maakte van mijn paar woorden een heel verhaal in het Chichewa maar het kwam goed terecht. Daarna volgde de tandenpoetssessie van Marije voor de peuters en kleuters. Met stapels tandenborstels en tubetjes tandpasta, een poster met tekeningen hoe te poetsen en een leuk Engels liedje over tandenpoetsen werd de kinderen geleerd 2 x daags dit te gaan doen; Marije en Meester Martin gaven het voorbeeld en zongen het voor. Ik zag de hoeveelheid kinderen, meer dan 120, die ik in groepjes de volgende week zou begeleiden in Ntcheu met kralen rijgen, poppetjes maken van chenille-draad, kleurplaten, kleurpotloden en viltstiften. En ook nog tafeltjes beschilderen. Nou ja ik zou het wel zien.. . . .
Verschillende avonden volgden we het Oranje team in de WK wedstrijden in plaatselijke kroegjes. Ook ik deed ongekend mee met de Oranje sfeer.
Maandagmiddag zouden ongeveer 35 peuters en kleuters om 13.00 u per vrachtauto worden opgehaald en met wat oudere kinderen, een paar moeders en natuurlijk Meester Martin en een andere docente. Om 14.00 u kwamen ze aan, weer luid zingend in een volgeladen achterbak. De tafels die snel gebouwd waren voor het nieuwe schooltje (dat nog gebouwd moet worden) waren gelukkig net een halfuur van te voren afgeleverd. Dit is mogelijk gemaakt van collectegeld van de bruiloft van Inge en Gert-Jan. Bij elkaar waren het wel meer dan 45 kinderen en een paar moeders en Martin. Maar met veel plezier eerst weer het tandenpoetsliedje met gebaren. Nog een ander dansje en liedje en toen in 3 groepjes van ongeveer 15 kinderen aan het knutselen. Gelukkig had ik hulp van Marije, Marieke en ook nog een oudere kunstenaar, die goed met verf omging. Dus poppetjes van chenilledraad, kettinkjes van grote kralen op dik rijgdraad, en kleuren en tekenen met potloden en viltstiften op kleurplaten en tekenpapier. Deze kinderen hadden bijna allemaal nog nooit een potlood in handen gehad, dus eerst voordoen en toen naar plezier inkleuren (vaak meer krassen). Wisselen van kleuren. Eén poppetje van chenille had ik voorgedaan en vervolgens vroeg ik de moeders of zij de kleintjes wilden helpen. Ook de moeders vonden het erg leuk en ik moest ze toch vertellen, dat ze het de kleintjes zelf zoveel mogelijk moesten laten doen. Ondertussen begon ik op de tafels met krijt voor te doen wat erop te schilderen. Op elke grote tafel twee letters van het alfabet in hoofdletter en kleine letter en tussenin een afbeelding van een leeuw, aap, kip, poppetje, etc. De kleine tafels met cijfers. Voordoen hoe te schilderen en omgaan met acrylverf en de penselen. Mengen van kleuren, enz. enz. Meester Martin had er plezier in en gelukkig kon de kunstenaar, die zelf ook schilderde hem meer vertellen over het mengen en schilderen.
In een pauze kregen de kinderen een koekje en later nog een handvol chips en een bekertje limonade. Het was een feest voor deze kinderen. Zoiets doen ze normaal nooit. Het was voor hun een ongekend soort schoolreisje. En we merkten dat ze allemaal erg veel plezier hadden. Aan het slot handjes wassen en daarna met de poppetjes, kralenketting en tekeningen en als slot ook nog een lekkere lolly gingen ze weer met de grote vrachtauto naar huis. Luid zingend en heel blij. Jeetje ik was wel doodmoe, maar erg voldaan.
Dit heb ik de 3 dagen daarna weer met een volgende grote groep peuters en kleuters gedaan. Af en toe dacht ik over een peutertje: was jij er gister ook niet bij???? Maar ach. Wat geeft het. Bijna alle tafels zijn beschilderd met de letters van het alfabet en de kleine tafels met cijfers. Meester Martin ging steeds beter schilderen. De kleintjes maakten ook weer mooie dingen van het materiaal wat ze nooit eerder hadden gebruikt en het waren dus fantastische dagen. Er is nog heel veel verf over en ook natuurlijk de vele sets kleurpotloden en viltstiften bleven achter + nog pennen, schriftjes, schoolbordenverf etc. Deze spullen zullen door Marieke en Mirjam aan Meester Martin worden gegeven als de school gebouwd is, zodat hij samen met zijn leerlingetjes verder er mee kan werken. De rest van het sponsorgeld wat ik heb opgehaald gaat ook naar de stichting SWOF (safe widows and orphans foundation) voor de bouw van het schooltje in Thobola. Naomi de plannenmaakster van het te bouwen schooltje bedankte mij, ook namens de Chief van Tobola. De plannen zijn nu al weer verder; er is zelfs een regeringsambtenaar die in deze stichting een bestuursfunctie heeft.
Marieke en ik gingen de laatste 2 dagen van mijn vakantie nog ff weer samen uitrusten in een Lodge aan het Malawi meer en daarna ben ik weer in het vliegtuig gestapt naar huis.
Dit is maar een in het kort neergeschreven verhaal over mijn reis naar Malawi. Het wordt terecht genoemd het Warme Hart van Afrika. De mensen zijn heel vriendelijk en gastvrij. Het is een mooi land en ik heb deze weken genoten om hier tussen en met deze mensen en kinderen om te gaan en ook Marieke haar werk te zien en te begrijpen.
Dank je wel Marieke, Mirjam, Marije, Naomi, haar zus Jane, Meester Martin en alle andere Malawiaanse mensen en kinderen, peuters en kleuters die ik heb ontmoet. Een onvergetelijk mooie reis en belevenis.
Mamma Aeltsje
Hierbij t 2e deel van het verslag dat mijn moeder over haar reis in Malawi heeft gemaakt. Groetjes!
Mamma Aeltsje in Malawi - 2
Marieke en haar VSO collega/vriendin Mirjam hadden een “low budget” reisje gepland voor ons en ook een goede vriendin van Mirjam, Marije genaamd. En dus trokken we met de volgeladen vierwieler (Pajero) naar Blantyre. Daar nog wat boodschapjes gedaan en vervolgens naar het gebergte bij Zomba. Op ongeveer 1800 m. hoogte (na aankoop vanuit de auto op de bergweg van allemaal lekker vers fruit) kwamen we bij onze Lodge aan waar op het terras een prachtig panorama uitzicht was over de vallei. Al gauw werd door de beheerder in de grote woonkamer een haardvuur aangelegd, want na de zonsondergang werd het enorm koud. Gezellig bij dit vuur onze avondmaaltijd genuttigd en nog enkele uren gekeuveld. De volgende dag gingen de 3 M’s een bergwandeling maken, o.l.v. de beheerder, ik bleef thuis bij de Lodge en genoot van een boek en het uitzicht. Marieke maakte ook voor deze nacht een kruik voor ons allemaal, door gewoon plastic limonadeflessen te vullen met warm water.
Daarna op reis naar het wildpark Mvuu Camp in Liwonde waar we, nadat we bij de rivier waren opgehaald en overgestoken per bootje aankwamen bij het restaurant en onze leuke lodges kregen toegewezen. In de namiddag een safari in het park met de truck en toen natuurlijk vele dieren gezien. Antilopen, waterbokken, wrattenzwijnen, apen, een kleine kudde olifanten, een neushoorn, en in een hol verborgen stekelvarken, etc. Genieten van de ondergaande zon over het Malawiaanse landschap en toen weer in het pikdonker terug. We zagen nog even vaag een Nijlpaard in het donker op het land zich een weg zoeken naar voedsel. ’s Avonds genieten van een heerlijke maaltijd, en er kon ook best een lekker wijntje bij gedronken worden. De volgende dag nog per boot een trip op de rivier en toen zagen we vele nijlpaarden, krokodillen, aalscholvers met witte buiken, die hun veren droogden in de baobab bomen en een soort ijsvogels, die doken in het water. Op het bootje hadden zwaluwen hun nesten, en ze vlogen ook gewoon onder het varen in en uit. Verderop ook weer een kudde olifanten, die aan het water stonden te drinken en te spelen. Een grote leguaan van ongeveer 1 ½ meter zagen we op de kant. Dit is dus kort maar een mooie indruk geweest van het wilde dierenleven in Malawi.
De volgende plek waar we de laatste 2 nachten zouden blijven was aan de zuidkant van het Malawi meer genaamd Cape Maclear. Na een moeizame rit van de laatste 17 km. over zeer bobbelige en hobbelige zandweg kwamen we aan in het dorpje en zagen we het meer. Onze 2 lodges waren ook weer goed. 2 aparte bedden met zoals overal weer een muskietennet. Een goeie douche-bad en toilet en fijne stoelen buiten op het terras aan het strand. Minder kleding aan of bikini en genieten van het uizicht over het meer. Marieke en Mirjam gingen zwemmen. Ik ging ff babbelen met jongelui aan het strand. Zo’n blanke dame met ook nog helemaal wit haar trekt toch belangstelling . . . . . De volgende dag gingen wij nog op bezoek in het dorpje bij een aardige man, die een leuk project had opgezet ter ondersteuning van de lokale bevolking. Hij (zelf een local) had mensen aan het recyclen van papier had gezet, die daarvan weer nieuw papier maakten en vervolgens leuke boekjes, ansichtkaarten of kralenkettinkjes wat verkocht wordt aan toeristen. ’s Middags was een bandje van een paar kinderen en tieners op het strand door ons gevraagd om met hun zelfgemaakte muziekinstrumenten voor ons te spelen. Echt een vreselijk leuk zangertje leidde deze band en verschillende moderne engelse nrs werden gezongen en gespeeld. Ook de bekende World cup nummers werden erg goed gecoverd. Natuurlijk werden ze door ons beloond met een kleine gift in Malawiaans geld; de Kwacha. ’s Avonds een lekkere maaltijd in het eenvoudige restaurantje. De volgende dag weer terug naar Ntcheu want Marieke en Mirjam moesten weer werken.
De volgende dagen, waren goed gevuld met bv een keer naar de grote markt in Ntcheu. Heen op de fietstaxi: Gewoon op een 1 pers. fiets, mooi zitje achterop met steuntjes voor voeten en vast stuurtje. Scheelde een heel stuk lopen. De markt was ook een belevenis, vele groenten, kruiden, mais, rijst, bonen, vis, vlees etc. maar ook veel mooie doeken, stoffen en wikkelrokken die daar gedragen worden. Onderhandelen over de prijzen etc. ’s Middags naar het weesdorp Thobola. Toen we dit dorp binnenreden renden alle kleine kinderen al achter de auto aan en riepen allemaal “Naomi” en nog meer vreugde kreten. Ze wisten dus dat we kwamen. We werden feestelijk ontvangen; ze hadden voor ons speciaal stoelen neergezet en het dorpshoofd – de chief - heette ons welkom. Ik had ook voor deze gelegenheid een wikkeldoek (zitenje) omgedaan en kreeg een Malawiaanse naam: Nankhoma. Ik werd door de vrouwen die dezelfde naam hebben omhelsd. Ja toen moest ik toch ook maar ff het woord voeren in het Engels en o.a. bedanken voor de eer die mij in Thobola toekwam en ook dat ik de komende week met de kindertjes creatief aan de gang zou gaan en dankzij donaties materiaal daarvoor meegenomen had. Naomi maakte van mijn paar woorden een heel verhaal in het Chichewa maar het kwam goed terecht. Daarna volgde de tandenpoetssessie van Marije voor de peuters en kleuters. Met stapels tandenborstels en tubetjes tandpasta, een poster met tekeningen hoe te poetsen en een leuk Engels liedje over tandenpoetsen werd de kinderen geleerd 2 x daags dit te gaan doen; Marije en Meester Martin gaven het voorbeeld en zongen het voor. Ik zag de hoeveelheid kinderen, meer dan 120, die ik in groepjes de volgende week zou begeleiden in Ntcheu met kralen rijgen, poppetjes maken van chenille-draad, kleurplaten, kleurpotloden en viltstiften. En ook nog tafeltjes beschilderen. Nou ja ik zou het wel zien.. . . .
Verschillende avonden volgden we het Oranje team in de WK wedstrijden in plaatselijke kroegjes. Ook ik deed ongekend mee met de Oranje sfeer.
Maandagmiddag zouden ongeveer 35 peuters en kleuters om 13.00 u per vrachtauto worden opgehaald en met wat oudere kinderen, een paar moeders en natuurlijk Meester Martin en een andere docente. Om 14.00 u kwamen ze aan, weer luid zingend in een volgeladen achterbak. De tafels die snel gebouwd waren voor het nieuwe schooltje (dat nog gebouwd moet worden) waren gelukkig net een halfuur van te voren afgeleverd. Dit is mogelijk gemaakt van collectegeld van de bruiloft van Inge en Gert-Jan. Bij elkaar waren het wel meer dan 45 kinderen en een paar moeders en Martin. Maar met veel plezier eerst weer het tandenpoetsliedje met gebaren. Nog een ander dansje en liedje en toen in 3 groepjes van ongeveer 15 kinderen aan het knutselen. Gelukkig had ik hulp van Marije, Marieke en ook nog een oudere kunstenaar, die goed met verf omging. Dus poppetjes van chenilledraad, kettinkjes van grote kralen op dik rijgdraad, en kleuren en tekenen met potloden en viltstiften op kleurplaten en tekenpapier. Deze kinderen hadden bijna allemaal nog nooit een potlood in handen gehad, dus eerst voordoen en toen naar plezier inkleuren (vaak meer krassen). Wisselen van kleuren. Eén poppetje van chenille had ik voorgedaan en vervolgens vroeg ik de moeders of zij de kleintjes wilden helpen. Ook de moeders vonden het erg leuk en ik moest ze toch vertellen, dat ze het de kleintjes zelf zoveel mogelijk moesten laten doen. Ondertussen begon ik op de tafels met krijt voor te doen wat erop te schilderen. Op elke grote tafel twee letters van het alfabet in hoofdletter en kleine letter en tussenin een afbeelding van een leeuw, aap, kip, poppetje, etc. De kleine tafels met cijfers. Voordoen hoe te schilderen en omgaan met acrylverf en de penselen. Mengen van kleuren, enz. enz. Meester Martin had er plezier in en gelukkig kon de kunstenaar, die zelf ook schilderde hem meer vertellen over het mengen en schilderen.
In een pauze kregen de kinderen een koekje en later nog een handvol chips en een bekertje limonade. Het was een feest voor deze kinderen. Zoiets doen ze normaal nooit. Het was voor hun een ongekend soort schoolreisje. En we merkten dat ze allemaal erg veel plezier hadden. Aan het slot handjes wassen en daarna met de poppetjes, kralenketting en tekeningen en als slot ook nog een lekkere lolly gingen ze weer met de grote vrachtauto naar huis. Luid zingend en heel blij. Jeetje ik was wel doodmoe, maar erg voldaan.
Dit heb ik de 3 dagen daarna weer met een volgende grote groep peuters en kleuters gedaan. Af en toe dacht ik over een peutertje: was jij er gister ook niet bij???? Maar ach. Wat geeft het. Bijna alle tafels zijn beschilderd met de letters van het alfabet en de kleine tafels met cijfers. Meester Martin ging steeds beter schilderen. De kleintjes maakten ook weer mooie dingen van het materiaal wat ze nooit eerder hadden gebruikt en het waren dus fantastische dagen. Er is nog heel veel verf over en ook natuurlijk de vele sets kleurpotloden en viltstiften bleven achter + nog pennen, schriftjes, schoolbordenverf etc. Deze spullen zullen door Marieke en Mirjam aan Meester Martin worden gegeven als de school gebouwd is, zodat hij samen met zijn leerlingetjes verder er mee kan werken. De rest van het sponsorgeld wat ik heb opgehaald gaat ook naar de stichting SWOF (safe widows and orphans foundation) voor de bouw van het schooltje in Thobola. Naomi de plannenmaakster van het te bouwen schooltje bedankte mij, ook namens de Chief van Tobola. De plannen zijn nu al weer verder; er is zelfs een regeringsambtenaar die in deze stichting een bestuursfunctie heeft.
Marieke en ik gingen de laatste 2 dagen van mijn vakantie nog ff weer samen uitrusten in een Lodge aan het Malawi meer en daarna ben ik weer in het vliegtuig gestapt naar huis.
Dit is maar een in het kort neergeschreven verhaal over mijn reis naar Malawi. Het wordt terecht genoemd het Warme Hart van Afrika. De mensen zijn heel vriendelijk en gastvrij. Het is een mooi land en ik heb deze weken genoten om hier tussen en met deze mensen en kinderen om te gaan en ook Marieke haar werk te zien en te begrijpen.
Dank je wel Marieke, Mirjam, Marije, Naomi, haar zus Jane, Meester Martin en alle andere Malawiaanse mensen en kinderen, peuters en kleuters die ik heb ontmoet. Een onvergetelijk mooie reis en belevenis.
Mamma Aeltsje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
