Update leven in Malawi

Eindelijk weer eens een berichtje van mijzelf. Ik dacht, ik moet maar weer eens vertellen wat ik hier allemaal doe, voordat jullie denken dat ik alleen maar vakantie aan t vieren ben...

Ontzettend veel bezoek gehad de laatste tijd. Eerst mijn moeder tegelijk met een vriendin van Mirjam. Toen de zus van Mirjam met haar vriend. Tussendoor een huisarts (Boudewijn) uit Nederland met zijn vrouw. Zij zijn erover aan het denken om ook voor VSO te gaan werken. Ze hebben even meegekeken met ons leven hier en mijn werk in het ziekenhuis. Was erg leuk, ook om alle verhalen van een huisartspraktijk in NL te horen. Overlappend met t bezoek van Mirjam haar zus kwam Mark. En het verslag van die prachtige reis hebben jullie van Mark zelf kunnen lezen. t Was geweldig en heerlijk om weer even helemaal samen te zijn.

Mark was nog geen 2 dagen weg en toen kwamen 2 vrienden langs: Anke en haar vriend Mark (mensen hier in Ntcheu snapten t af en toe niet helemaal meer: weer Mark, maar nu niet jouw vriend???). Mirjam en ik hebben ze in 4 dagen het echte Afrika leven proberen te laten zien. Wezen stappen in Ntcheu, naar de markt in Ntcheu en natuurlijk een bezoek aan t ziekenhuis. Verder naar het meer en ook nog even naar Thobola na een echte Malawiaanse maaltijd. Volgens mij hebben ze ervan genoten. Ik vond t in ieder geval heel erg leuk dat ze speciaal voor mij hier langs zijn gekomen. Ze hebben mij beloofd ook nog een stukje voor deze site te schrijven, maar eerst genieten ze nog even van hun prachtige reis door Zuid-Afrika.

Ik ga nu weer een rustige periode tegemoet waarin ik me helemaal op m'n werk kan richten.
En dat gaat goed! We hebben in het ziekenhuis nu een 3e (!!) Malawiaanse dokter, Dr Jenala erbij. Weer een jonge meid, maar wel enthousiast. De andere 2 dokters richten zich helemaal op het management, maar Dr Jenala vindt het klinische werk veel leuker. Heel veel van mijn oorspronkelijke ideeen die voor mij moeilijk waren om in te voeren (want ja, ik blijf een buitenstaander als mzungu) zijn nu met haar hulp wel ingevoerd.
Zo worden patienten na een keizersnee niet meer onnodig lang 8 dagen in het ziekenhuis gehouden, maar al op de 4e of 5e dag ontslagen. En zo zijn er nog vele andere verbeteringen.

Op dit moment ben ik heel druk bezig met het bouwen van een medische bibliotheek voor t ziekenhuis. Nou ja, doe ik niet zelf natuurlijk, dat laat ik over aan de maintenance department van het ziekenhuis, maar ik moet natuurlijk wel toezien dat het volgens mijn plannen gaat. 3 Kamers worden samengevoegd tot 1 ruimte en er komt een nieuwe deur in. Er komen boekenkasten in met nieuwe boeken, mooie tafels om aan te studeren, een computer(met hopelijk internet), een printer en een beamer voor presentaties. We hebben nu heel regelmatig presentaties, maar de clinicians hebben geen ruimte, geen computer en meestal geen boeken om een presentatie goed voor te bereiden. Ze vragen altijd mijn hulp en ik doe mijn best. Zo heb ik nog een extra laptop (dankzij Rinske en Georg) waar ze op kunnen werken (velen hebben trouwens nog helemaal geen ervaring hiermee, dus ik moet soms met heel veel geduld laten zien hoe de muis werkt en ga zo maar door) en wat boeken. Maar het is natuurlijk veel beter als we een echte bibliotheek hiervoor hebben. Het streven is om deze bieb voor 15 oktober af te gaan hebben, maar of dat lukt??? We zullen zien...

Ik denk dat t ook eens tijd is om jullie in te lichten over mijn toekomstplannen. Sommigen van jullie weten dit al, maar nog niet iedereen. Ik heb me suf zitten piekeren over wat ik hierna wilde gaan doen, maar kwam toch telkens weer tot de conclusie dat ik echt heel graag huisarts wil worden. En nu begrijp ik niet dat ik ooit getwijfeld heb (mede dankzij de positieve mailtjes van Martine en Marijke). Ik heb online gesolliciteerd voor de opleiding en moet nu wachten of ik op gesprek mag komen. Tsja... dat betekent dat ik dus misschien tussendoor nog weer een keertje naar NL kom.

Het is me zwaar gevallen, hier zonder Mark te zijn en hem zo lang te moeten missen. Hij heeft mij voor zo'n lange tijd laten gaan om mijn droom waar te maken. Dat vind ik heel mooi. Om die reden heb ik besloten iets eerder (3 maanden) definitief terug te komen. Dat is half december. Dan kan ik de feestdagen lekker thuis, samen met Mark vieren en heb ik nog genoeg tijd om weer helemaal te re-immigreren in NL. Geloof me, ik ben helemaal uit t systeem verwijderd, dus t zal niet makkelijk zijn om weer terug in t systeem te komen. Als ik word aangenomen voor de huisartsopleiding, dan begin ik in maart. Kan ik dus nog even bijkomen.

Ik heb dus nog 3 maandjes te gaan nu. Lijkt lang, maar ik heb enorm veel te doen in deze periode. De bibliotheek, maar ook nog allerlei andere veranderingen en protocollen in het ziekenhuis... Maar ik ga hard aan de slag. En natuurlijk Thobola!! Ik zal denk ik meteen ook daar nog even een verslag over maken, want ook dat loopt nu echt goed.

Geniet er allemaal nog maar even van, deze laatste 3 maandjes zonder mij. Daarna ga ik jullie weer t leven zuur maken ;-).

Liefs, Marieke