Sinterklaas ook in Malawi

Lieve allemaal,


Ik kreeg wat bezorgde berichtjes vanuit NL de laatste tijd. Niet zo gek natuurlijk na mijn uitroep van misere. Maar ik wil even duidelijk maken dat alles nu de goeie kant op lijkt te gaan! Afgelopen maandag werd dan eindelijk het water in de guesthouse weer aangesloten. Echt, binnen 10 min hadden 2 mannetjes de gesprongen leiding vervangen. Ze hebben alleen al die tijd zitten wachten op de rekening die door de manager van t guesthouse, Mr Singini, betaald moest worden. Wat heb ik me vaak kwaad gemaakt op die man. Maar ik moet ook zeggen dat t me allemaal helemaal niet zoveel kon schelen. T Luchtte wel op om af en toe flink boos op hem te worden en stiekem moest ik ook wel lachen om die Malawiaanse “t komt allemaal wel goed, ooit” houding. En de Malawianen hebben ook wel zelfspot. Ze weten dondersgoed hoe traag alles hier gaat of dat tijdstippen heel relatief zijn. Als ik vraag hoe laat iets begint en ze zeggen 8 uur, dan kijk ik ze nog even vragend aan en dan voegen ze toe “Malawiaanse tijd 8 uur, oftewel half 9, 9 uur”, haha!


Maar goed, ik had dus weer stromend (koud) water. Heeeerlijk! Gewoon de wc kunnen doorspoelen en makkelijk je handen wassen. Wat ga je dat dan waarderen.


Donderdag kwam ik thuis en toen was er een bijenplaag in m’n kamer.. Heel handig want ik moest nog inpakken voor m’n vertrek de volgende dag. Pffff… wat baalde ik toen. Gelukkig kwam de care taker van de guesthouse (niet Mr Singini hoor) met een bus Doom (geweldige instektenspray) en zo heeft ie alle 35 bijen weten te doden. Kon ik gelukkig gewoon inpakken. Wat bleek, er zat een bijennest tussen t plafond en t dak. Ach… ik heb er maar 1 nachtje nog hoeven te slapen, haha!


De volgende dag met een gezin uit Noorwegen mee kunnen rijden naar Lilongwe. Zij hadden via via aan diesel kunnen komen (met wat extra geld krijg je soms nog wat voor elkaar..) en zo ben ik heerlijk in 4 uur tijd met airco en muziek naar Lilongwe gebracht J. Wat een luxe! En m’n spulletjes achterin de auto. Peter Jiskoot, de NL chirurg die hier een heel clinical officer programma heeft opgezet, was zo lief om ook een deel van mijn bagage mee te nemen. Dat krijg ik a.s. woensdag.

Hier in Lilongwe is de fuel-crisis helemaal enorm. Kilometers lange rijen voor de tankstations. Laatst een taxichauffeur gesproken die ’s ochtends om 5 uur in de rij was gaan staan en ’s avonds om 23u 1 tank benzine had. Je zou zeggen, waarom heeft ie dan niet gelijk allemaal jerrycans gevuld? Nou, dat is nu verboden. Iedereen is op rantsoen: 1 tank per keer en geen jerrycans. Anders een enorme boete..


Op t VSO-kantoor afgelopen vrijdag gelijk allemaal andere VSO volunteers tegengekomen. Altijd erg gezellig. Even uitgebreid boodschappen gedaan bij de supermarkt om de hoek en toen met de taxi naar m’n tijdelijke onderkomen in Lilongwe (LL) gebracht. Ik mag tijdelijk logeren in t huis van een andere volunteer die op vakantie naar huis is met de kerst. Wat een huis!! 4 Kamers, tegels op de vloer (ipv t gelakte cement wat er normaal meestal ligt), een betegelde douche met stromend warm (!!) water en een prachtige keuken. ’s Nachts waakt een guard voor de deur , dus veiligheid is ook wel gewaarborgd. Er staat zelfs een grote muur om t hele huis met een enorm metalen hek, maar dat is echt zwaar overdreven. t Is hier helemaal niet onveilig. Maar ach, zo hoort t gewoon..


Gister dan echt Sinterklaas gevierd. Alle NL VSO-ers zijn bij elkaar gekomen in LL. Van tevoren waren lootjes getrokken en ik moest iets maken voor Marike, een tropenarts in Mwanza. Ik ken haar niet goed, dus na wat piekeren besloten om iets medisch te maken. Ik heb van een doos een vrouwenlichaam gemaakt door er gekleurd papier op te plakken (helaas alleen roze papier kunnen vinden, dus t werd een mzungu) en er verder op getekend. Om bij het kadootje te komen moest Marike een echte keizersnee uitvoeren. In t gedicht gaf ik de aanwijzingen. Natuurlijk moest ze vooraf een katheter en een infuus inbrengen. Het werd echt een hilarisch gebeuren. De meesten waren niet-artsen en die gingen assisteren. Echt zo gelachen!! Ik heb foto’s maar ik weet niet of ik die erop kan zetten. Helaas miste Marike in eerste instantie de baarmoeder (wat ons natuurlijk ernstig zorgen baarde over haar dagelijkse keizersnedes op t werk), maar uiteindelijk kwam t allemaal goed. Alleen heeft de patient t toch niet overleefd: t hoofd, een ballon, knalde aan t eind van de ingreep… Maar t kind heeft t gered!


Ook de andere surprises en gedichten waren geweldig! Iedereen had echt z’n best gedaan met de weinige middelen die we hier hebben. En we hadden kruid- en pepernoten, schuimpjes, een echte piet en sinterklaasliedjes. Ik kan daar zo van genieten! Ben stiekem echt nog wel een beetje kind. T Blijft alleen onwerkelijk dat je de cadeautjes buiten in de warme avondlucht zit open te maken, terwijl je ondertussen muggenspray op moet smeren. Maar t was echt sinterklaas. Ik heb een paar keer geprobeerd uit te leggen wat Sinterklaas is aan een Malawiaan, maar t is toch lastig. Ik laat het begrip “zwarte Piet” als knecht maar een beetje achterwege J. Als je t op die manier bekijkt is t wel extreem racistisch.. Ze zijn gewoon zwart door roet uit de schoorsteen… al heb ik nog even bij m’n moeder gecheckt dat t toch echt moren zijn, dus zwart..


Morgen begin ik in Kamuzu Central Hospital, hier in LL, op de kinderafdeling. Ben benieuwd! Volgend weekend ben ik alweer uitgenodigd op de bruiloft van de DHO (manager-arts) van t ziekenhuis in Ntcheu, mijn baas, dus dat wordt leuk!


Helaas nog geen pakketjes aangekomen, maar ik heb gehoord dat t soms wel 8 weken duurt. Maar eventuele Sinterklaas-kruidnoten worden ook dan nog heeeel erg gewaardeerd hoor!


Nou, zoals jullie kunnen lezen gaat t inmiddels echt wel weer prima met mij. T Is even een cultuurschok hier in t grote, drukke LL met supermarkten waar je veeeel meer kan krijgen dan in Mzuzu, maar ook daar wen ik wel weer aan.

Ook moet ik wennen aan de temperatuur hier. Mzuzu was een stuk koeler doordat het hoger lag. Daar sliep ik zelfs onder een deken. Hier sleep ik de ventilator overal achter me aan en zelfs ’s nachts heb ik m aan staan. Even wennen, maar t is goed te doen hoor. Droge warmte gelukkig. Alleen kan ik hier geen katoenen lakens vinden, maar alleen van die synthetische. En dat plakt zo ’s nachts.. Misschien op de markt bij de 2e hands kleding. Alles wat in NL in de bekende kledingcontainers wordt gegooid wordt hier voor een paar kwacha weer verkocht. Op zich beter dan gratis uitdelen, nu moeten mensen er nog iets voor doen en dat is veel meer “sustainable” (om maar eens een mooi ontwikkelingsbegrip erin te gooien)


Nou, iedereen heel veel plezier met de voorbereidingen voor kerst. Hier is t al in volle gang: in de supermarkten worden kerstliedjes gespeeld en allerlei kerstversieringen verkocht. Blijft onwerkelijk.


Veel liefs,

Marieke