Zielige mannen...

Sharp!!!

Dit roep ik altijd naar kindjes die naar me staan te staren. Zo leuk, dan gaan ze giechelen en roepen ze heel hard sharp terug (slang voor hoi).
Bedankt allemaal voor de leuke reacties op mijn vorige bericht. Ik zal proberen regelmatig een nieuw bericht op de site te zetten, maar niet altijd vind ik er de tijd voor.

Vrienden uit Rotterdam: onwijs bedankt voor jullie prachtige pakket!! Het is vandaag aangekomen in Ntcheu. Anderhalve week geleden was t al in Lilongwe, maar toen mocht ik t nog niet meenemen, omdat de customs t nog moesten goedkeuren. T Is ook wel opvallend dat alle verpakkingen zijn opengemaakt, maar er is niks verdwenen voor zover ik weet. We gaan binnenkort heerlijk boerenkool met worst en speculaas toe eten :-). En die placemats zijn ook heel gaaf! Ik heb langzamerhand die hele Holland serie van de Xenos, dus t past ook allemaal nog bij elkaar. Ik zal snel een foto van onze Hollandse tafel maken en op de site zetten. Arme Patricia, onze Amerikaanse huisgenoot :-). Nee hoor, die vindt t allemaal wel mooi. En iedereen die heeft bijgedragen: helemaal geweldig!! Dank jullie wel. Helpt goed om me thuis te laten voelen hier.

Hier in Ntcheu is eindelijk mijn echte Malawi avontuur begonnen. En ik geniet er met volle teugen van. Ik woon in een leuk huisje met een prachtig uitzicht. Vanuit m’n slaapkamer kijk ik zo op de bergen/heuvels uit achter de maisvelden. Vanaf de veranda, waar we vaak zitten, kijken we uit op een andere heuvel. Ntcheu ligt vrij hoog (geen idee hoe hoog daadwerkelijk), dus worden we ook regelmatig omhuld door wolken, mooi!!
Alleen nu in t regenseizoen verandert Ntcheu soms ook wel in een complete modderpoel. De grote uitdaging is dan om met m’n nette schoentjes enigszins schoon door de modder te komen. Laatst heb ik besloten om gewoon maar op m’n mooie regenlaarsjes door te modder te banjeren en dan op m’n werk snel de nette schoenen aan te doen.
De mensen hier en met name de vrouwen kleden zich supernetjes. Sommigen gaan zelfs op naaldhakken en met mooie jurken aan naar t werk! Maar ja, die hebben dan ook meestal een auto om de modder te omzeilen..


Wat leuke anekdotes over m’n werk:
Laatst een man op de afdeling met hele ernstige, diepe verwondingen aan zijn been. De pus droop er vanaf en t bot was zichtbaar. Toen ik vroeg wat er gebeurd was, vertaalde de clinical officer dat de man gebeten was. Dus ik vroeg al: door wat? Een krokodil of een hippo of een hele grote hond? Nee, door z’n broer!...
Dat zien we regelmatig hier, mensen die door familie of zelfs goede vrienden worden gebeten in een ruzie.
Ook lijfstraffen zien we hier vaak. Laatst een man gezien die vertelde een metalen draad in z’n penis te hebben gestopt en nu plaste hij bloed. Hij zei jeuk te hebben gehad en te willen krabben met een ijzerdraad en toen was t opeens verdwenen in z’n penis. We lieten een röntgenfoto maken en er bleek een meterslange draad vol knopen in z’n blaas te zitten.. Even doorgevraagd: bleken vrienden (..) uit wraak die draad naar binnen te hebben gewerkt. Op de OK hebben we met grote verbazing een inderdaad meterslang snoer uit z’n blaas gehaald, compleet met knopen en al!!
Ook lag er een man (t zijn altijd mannen realiseer ik me nu.. ach.. hoe zou dat nou komen..?) op de male ward met pijnlijke ballen en penis en ook hij plaste bloed. Ik las t verhaal in de status: tijdens een ruzie had zijn vrouw er maar eens hard aan getrokken… AU!! Ik kon t niet helpen dat ik even in de lach schoot. De clinical officer keek me geschrokken aan: “Daar mag je niet om lachen!” Nee, hij heeft gelijk..

Ik ben nu bezig om mee te kijken op de verschillende afdelingen in t ziekenhuis. Ben al op de male en female ward geweest en deze week sta ik op maternity (verloskunde). Natuurlijk ben ik gelijk met “on-the-job-training” van clinical officers, medical assistants en students begonnen. Ik merk dat ik dat hartstikke leuk vind en t is heel hard nodig. Vandaag de clinical officer die al jaren visite liep op de zwangerenafdeling maar eens laten zien hoe je eigenlijk een zwangere buik onderzoekt... ’s Ochtends tijdens de overdracht probeer ik samen met de DMO en de intern-dokters ook tijd te besteden aan onderwijs door uitgebreid interessante casussen te bespreken. Ook erg leerzaam voor mij! Helaas worden er ook vaak grote fouten gemaakt door degenen die dienst hadden (meestal medical assistants), maar daar worden ze wel op gewezen en hopelijk doen ze dat niet meer in de toekomst.

Dan nog een ander leuk nieuwtje. Mirjam en ik gaan een auto kopen!! En wel een 4x4 Mitsubishi Pajero, weliswaar een hele oude, maar echt een leuke. Van t weekend wezen kijken en we waren helemaal verliefd. We krijgen m pas eind maart, maar hij is t wachten waard. Ik zal proberen wat foto’s erbij te doen. Een auto maakt t leven hier een heel stuk makkelijker. T Openbaar vervoer is erg onveilig hier (zelfs flink wat VSO volunteers zijn al betrokken geweest in zware ongelukken..) en t kost zooooveel tijd. Ik zit regelmatig meer dan 6 uur heel ongemakkelijk in een overvolle bus zonder wc.. We willen de auto in principe alleen af en toe in de weekenden gebruiken (als ik niet hoef te werken), voor boodschapjes of voor uitstapjes. Of natuurlijk als we bezoek krijgen! En auto’s behouden hier over t algemeen hun waarde, dus we gaan ervan uit dat we m voor dezelfde prijs weer kunnen verkopen.

Verder zijn we lekker van onze groentetuin aan t genieten: tomaten, paprika’s, sla, verse basilicum, wortelen, venkel, sperziebonen, enorme watermeloenen, komkommers en kool. En we kunnen t gewoon niet eens weg eten met z’n 3-en. Regelmatig geven we wat aan Saul, onze night guard (een hele lieve, zorgzame man). Van onze buurvrouw krijgen we mango’s van de boom uit haar tuin en op t marktje tegenover t ziekenhuis halen we mango’s, bananen, appels, ananas en aubergines. Kortom, ik zal hier geen vitaminegebrek oplopen :-).

Mark komt eind volgende week, op 19 februari, hier aan. Heeeeerlijk!! Eindelijk weer even samen. 3 Weekjes :-):-).

Allemaal leuke dingen dus.

Tionana!! (see you later)

Liefs, Marieke