Alweer 8 maanden in Malawi!

Het is weer tijd voor wat verhalen over wat ik hier allemaal beleef en doe.

Waar zal ik beginnen. Lastig, ik maak zoveel mee. Het werk is nog steeds erg leuk, mooi en heel afwisselend. Soms heel frustrerend als je weer eens alles hebt gedaan voor een patient met de beperkte middelen die je hebt en de patient uiteindelijk toch overlijdt, soms heel mooi als het wel goed afloopt. Van de week onze eerste rabiës-patient gehad, die uiteindelijk is overleden. Maar helaas kan je er ook eigenlijk niets tegen doen op t moment dat iemand pas komt als hij al symptomen heeft.
De clinicians lijken langzamerhand wat meer gemotiveerd om discussies over patiënten aan te gaan, heel mooi om te zien. En ook bieden ze zelf aan om presentaties te doen. Toen ik tijdens een morning handover zei dat ik een presentatie zou doen over een verloskundig onderwerp zeiden de verloskundigen dat ze heel graag samen met mij een presentatie wilden doen hierover en dat we het namens de verloskunde-afdeling zouden presenteren. Het is een groot succes geworden en nu zijn we protocollen aan t maken van deze presentatie. Mooi om te zien dat t zo loopt. Dat is toch mijn doel hier: niet zelf de presentaties doen, maar dingen opzetten die door het ziekenhuis worden overgenomen. Nu gaan andere afdelingen ook zulke presentaties doen. Ben benieuwd.

Verder heb ik met een groep VSO vrijwilligers en 2 co-assistenten de berg Mulanje beklommen een paar weken terug. Oef… dat viel weer zwaar (had m toen ik zelf als co-assistent in Malawi was 5 jr geleden ook al eens beklommen). Op vrijdagmiddag zijn we in hoog tempo in 5 uur omhoog gelopen naar 2300m. In t donker in de hut boven aangekomen, waar we ons bij t haardvuur hebben opgewarmd. Toen n koude nacht, maar ik had t best warm dankzij mijn kruik die ik had meegenomen :). Wat was ik daar blij mee!! De volgende dag is een groep nog de top Sapitwa van 3001m gaan beklimmen en ik ben met de co-assistenten een hele mooie wandeling gaan maken over het plateau (nou ja, t was niet bepaald plat, veel op- en afdalingen) en daarna in 5 uur heeeeeel steil afgedaald weer naar beneden. Echt dat je gewoon niet verder durft te kijken dan je voeten, want dat is doodeng… Onze benen begonnen steeds meer te bibberen en regelmatig hebben we t idee van zo’n berg beklimmen vervloekt, maar natuurlijk hebben we t weer gehaald. Heerlijk in de bergpoeltjes gezwommen en lekker geslapen. De volgende ochtend kwam de rest van de groep ook naar beneden.
Oef, dat heb ik dus weer gedaan. Nu nog een keer met Mirjam, maar dan vind ik t wel weer genoeg :).

O ja, ik wil nog wat vertellen over t weer hier. Ik denk dat t op dit moment ongeveer t zelfde is als in NL. Overdag is t in de zon goed heet (en die schijnt gelukkig bijna elke dag) en wordt t zo’n 25 graden. Maar als t donker wordt om half 6 koelt t flink af en dan wordt t best koud. We lopen dan rond in huis in onze warme pyjamabroeken, vesten en sjaals en ik heb m’n prachtige roze klompenpantoffels aan (bedankt oud-huisgenoten voor dit prachtige kado, m’n Amerikaanse huisgenoot kwam niet meer bij toen zij ze zag…). Regelmatig maak ik een kruik als ik naar bed ga om lekker warm te blijven en dan is t goed te doen.
Alleen die douche.. die valt echt tegen. We hebben dus geen warm water en de straal is zoooo koud. Natuurlijk maken we meestal bucket-showers met water uit de waterkoker, maar als je je dan staat in te zepen of shampooën, koel je wel heel snel af. Maar we zijn (al maanden) bezig om toch op een of andere manier een warme stromende douche te maken. Wie weet gaat t komende week lukken.

Mirjam en ik hebben er een heerlijk relax-weekendje van gemaakt. Vrijdagavond en gisteravond film gekeken, gisteravond boerenkool met echte rookworst (uit een van de pakketten :), zoooo lekker!) gegeten en vanmorgen een beautydag gehouden met gezichtsmaskers (zie foto..), voetenbadjes en haarmaskers. Jammer van de koude douche aan t eind, haha. Mochten jullie trouwens zin hebben, nieuwe pakketten met oer-hollandse spullen zijn nog steeds meer dan welkom! Op de foto kunnen jullie zien hoe we er van genieten.

Vanmiddag nog even op ziekenbezoek geweest. 3 Belangrijke nurses / verloskundigen van ons ziekenhuis hebben gister een zwaar auto-ongeluk gehad, waarbij ze 3x over de kop zijn geslagen. We hebben de auto gezien, het is een wonder dat ze nog leven. Ze zijn er alle 3 eigenlijk alleen met een lichte hersenschudding en wat kneuzingen en kleine snijwonden vanaf gekomen. Ik heb ze maar even een flinke hoeveelheid zware pijnstillers gegeven, want die hadden ze niet gekregen in t ziekenhuis.

Verder hebben jullie vast wel gehoord over de veroordeling van het homo-koppel hier in Malawi. Ik moet voorzichtig zijn in het uiten van mijn mening, dat is gevaarlijk. Dat zal ik dus niet doen. Maar ik kan jullie niet een mooi krantenartikel onthouden in een van de grote dagbladen hier in Malawi. Hieronder volgt een letterlijke kopie van t stuk. Als je spelfouten ziet, dan zijn die echt origineel!

“The Daily Times

Gay’s get 14 years!!

NO MERCY! Blantyre Magistrate Court yesterday sentenced gay lovebirds Tiwonge Chimbalanga, 20, and Steven Monjeza, 26, to the maximum 14 years in prison with hard labour after being convicted of buggery, unnatural acts and gross indecency.
“I sentence you to 14 years with hard labour each. This is the maximum sentence under the Penal Code… Maximum sentences are intended for use for worst cases,” Resident Magistrate Nyakwawa Usiwa Usiwa said as he delivered his sentence in a jam-packed court.
He added: “We are sitting here to represent the Malawi society which I do not believe is ready at this point in time to see its sons getting married to other sons or conducting engagement ceremonies. I don’t believe Malawi is ready to smile seeing its daughters marry each other.”
He explained that the case was the “first and worst” of its kind in the country, and he meted a “scaring sentence” so that the public should be protected from the convicts so as not to emulate the horrendous example.
Usiwausiwa also said he had arrived at the sentence based on precedents of previous cases of sodomy.
“This case carries a sense of shock against the morals of Malawi,” Usiwa Usiwa added.
Dressed in blue jean top and a pair of trousers, Tiwonge known as ‘Aunt Tiwo’ looked composed as usual compared to Steven who was wearing a black jacket and a white shirt with a blue, white and grey stripped tie who looked dejected.
….”

In een andere krant nog wat reacties van mensen gelezen op de veroordeling. Een paar jonge vrouwen reageren als volgt: “t is maar goed is dat die jongens zo zwaar veroordeeld zijn, want als zulke mannen met elkaar gaan trouwen, wie trouwt er dan met ons?”

Wellicht hebben jullie inmiddels ook al gehoord dat de president het koppel heeft vrijgesproken op voorwaarde dat ze geen homofiele activiteiten meer uitvoeren en het koppel heeft asiel in de UK aangeboden gekregen.

No comment from me…

Tsja, dat is wat mij op t moment zo’n beetje bezighoudt. Ik zet heel binnenkort ook een bericht op de site van wat er met t geld van al jullie donaties is gebeurd. Want dat gaat echt geweldig!

Veel liefs, Marieke