Voetbalgekte

Voetbalgekte en een gangsters-feestje

VOETBAL
“Krijg je daar in Malawi ook wat mij van de voetbalgekte?” is een vraag die mij regelmatig vanuit Nederland gesteld wordt. Nou… “wat meekrijgen” is the understatement of the year. Malawi is een echt voetballand. De meesten kijken het hele jaar door wedstrijden van Engelse voetbalclubs en een paar keer per week wordt er zelf gevoetbald. Maar ze hebben wel een bijzondere manier van supporten tijdens het WK: ze supporten alleen de winning teams. Dus zodra hun team aan t verliezen is, stappen ze over naar de tegenpartij. Ze begonnen natuurlijk bij de Afrikaanse teams, maar daar zijn er nog maar weinig van over. Nederland was niet meteen hun favoriet, maar ze moeten toegeven: verliezen heeft NL nog niet gedaan..

Dus afgelopen donderdag en vandaag ook weer werd er in de kroeg flink gejuicht voor NL. Natuurlijk stonden Mirjam, Trish (VS, maar juicht ook voor NL) , ik en een Nederlandse co-assistent in vol oranje ornaat, compleet met t-shirts, sjaals, armbanden, fluitjes, vlaggetjes die het Wilhelmus zingen en weet ik wat nog meer, het Nederlandse team aan te moedigen. Het werkte aanstekelijk en al gauw gingen onze vlaggen de kroeg rond en werd er flink mee geschreeuwd en becommentarieerd (dit is de spelling volgens word..). Tijdens de rust werd er even goed gedanst op de aankomende overwinning. En langzamerhand snappen de arme mensen in Ntcheu die nooit tv kijken ook waarom die rare mzungu’s de hele tijd in het oranje rondlopen.
Wat zijn we trots op NL!

GANGSTA
Afgelopen zaterdag hadden we een echt jaren 20 / gangster feestje. Na regelmatige shoppogingen op de lokale markten met 2e handskleding (waar je zelfs kerstmutsen kan krijgen.. wie gooit dat nou in de kledingbak??) hadden we onze outfits compleet. Op t laatste moment werd er nog wat geknipt en genaaid, een sigarethouder van pennen gefixt en toen was t klaar. Iedereen had echt z’n best gedaan, we waren een mooi stel (zie foto’s…).

ALLROUND
In Nederland bestaat het niet: een verloskundige, die ook OK-zuster is. Ik weet nog wel dat we heel soms een verloskundige in het ziekenhuis vroegen om alleen maar te assisteren bij een keizersnee (er was altijd een OK-zuster om te instrumenteren), maar de meesten schoten helemaal in paniek. Hier in Malawi kan alles. Afgelopen week hadden we geen OK-zuster. Dus niemand kon mij assisteren bij de hele lijst operaties die op mijn programma stonden. Even rondbellen en ja hoor, Mr Jery, een gezellige verloskundige van maternity wilde mij wel assisteren. Er was nog een verloskundige op de afdeling, dus kon hij mij wel helpen. En hij instrumenteerde en assisteerde als een volleerde. Blijft bijzonder. Maar toch vond ie maternity leuker…

@*&%@BUS
Gister sinds lange tijd weer eens in de bus gestapt van Lilongwe naar Ntcheu. Wat een ramp!!
Eerst op t busstation kijken of ie bijna vol is. Ja, dat was wel t geval, maar de bus zag eruit alsof hij bijna uit elkaar zou vallen. Er waren touwen gespannen achter de voorste stoeltjes om de enorme stapel (tot t plafond) van koffers, maiszakken, dozen en andere troep op hun plek te houden. Ergens kakelden de gebruikelijke kippen en heel veel raampjes misten. Ook de deur kon niet echt dicht. Tsja, t schoot wel even door ons hoofd: wachten op een andere bus, maar dat kan rustig 5 uur duren voordat ie vertrekt, of toch maar met deze mee. Na eerst wat schijn vertrekbewegingen (dan starten ze de motor en rijden ze een paar meter naar voren om nog even wat laatste mensen te trekken, maar vervolgens rijden ze gewoon weer terug naar hun oude plek) vertrokken we toch binnen 20 min. Erg netjes. Maar toen… De bus stopte echt overal. En telkens op marktjes en dan wordt er alleen maar gestopt omdat mensen dingen willen kopen. 10 kg zakken aardappelen worden er via de raampjes gekocht en dan maar hopen dat jouw zak niet uitscheurt, want dan rollen alle aardappelen over de vloer. Grote kolen, wortelen, maar ook chipsie (patatjes) en hardgekookte eieren komen de bus in. Er wordt ook betaald via t raam. Maar als de buschauffeur t zat is rijdt ie weg en dan vindt er altijd nog even de strijd plaats van t laatste wisselgeld, dat nog snel uitgewisseld moet worden (gaat niet altijd goed). De politie leek zich ook wat zorgen te maken over de overvolle bus en deed elke keer uitgebreide controles. Als er geprotesteerd werd door de mensen in de bus haalde de agent ze eruit en moesten ze de bus uit. Vlakbij Ntcheu kwam ik nog mijn grote vriend, de agent, tegen (is oa bij mij onder controle voor zijn suikers) en toen mochten we vlot weer verder.
Ik had precies een halve stoel om op te zitten, dus mijn rechterbil kon lekker uitrusten, terwijl mijn linker wanhopig op zoek was naar wat steun. T Gangpad was helemaal volgeladen met tassen, groenten, kippen en mensen, dus kon ik niet met m’n benen opzij zitten. Bij mijn benen stond nog een koffer en op mijn schoot had ik mijn eigen backpack. Naast mij zat een moeder met een baby op schoot en daarnaast een vrouw met 5 kg aardappelen, 2 koffers en nog wat spullen.
Ik heb 3 ellebogen, 2 handen en een kip in m’n gezicht gekregen en ontelbare voeten op mijn tenen.
Toen we eindelijk na 3 (!!) uur (met de auto ruim 2 uur) in Ntcheu aankwamen waren we helemaal kapot… Maar wel weer een ervaring rijker (rijker???).

GROENTETUIN
Onze guard houdt onze geweldige groentetuin bij. Helaas kan hij niet altijd de NL zakjes waar de zaadjes in zitten lezen. En wij hebben niet echt groene vingers, dus weten we vaak niet wat er nou eigenlijk groeit… Is t sla? Even proeven dan maar. Ai, bitter!! Blegh! Maar wat is t dan?? Groeit er misschien iets onder de grond. Is dat een aardappel? Nee… O, dat is makkelijk, dat is duidelijk een tomaat. Maar wanneer wordt ie nou rood? Bieten? Hoe werkt dat? In NL koop je ze al schoongemaakt en voorgekookt in een zakje, maar hier komen die enorme dingen gewoon uit de grond.. Urenlang koken en schoonmaken. Maar wel lekker..
Gelukkig komt m’n moeder morgen, die weet t vast wel.

Nou, dit waren zo even wat dingetjes.
Morgen komt mijn moeder 3 weekjes hierheen. Ik neem haar mee naar werk, maar we gaan ook wat leuke tripjes maken. Ben wel toe aan een beetje vakantie, want heb echt zo hard gewerkt..

Volgende berichtje is hopelijk van haar :-).

Veel liefs, Anaphiri / Marieke